Figen Aydoğmuş Şiirleri - Şair Figen Ayd ...

Çocuklar;
güzelliğe güzellik katar gülüşleriyle
çocuklar;
büyülü bir kelimedir dillerimizde

ah

Üzerine çekilir gökkuşağı
Uzanır boylu boyunca hüzün
Hani renklerin verdiği huzur?
Yalan!
Diğerleri gibi oda.
İnsan

Bağışla
Seni umutsuzca sevdim
Yalansız girmek istedim düşlerine
Bir bahanem yok elbet
Yüreğimi söküp versem ellerine
Bağışla

Ben bir meleğim
Yağmuruna tutulmuşum sonsuzluğun
Bu nedenle kanatlarım ıslak
Ve uçamıyorum

Başımda papatyalardan tacım

Kapıyı açtığımda o değildi beklediğim, aslında bendim. Bana tıpatıp benzeyen düşüncelerimi aynen bilen ben. Nerde ne yapacak derken, benim yapmayacağım bir şey yapmasından anladın ki o ben değildim.
Ben olmak zor değildi oysa, nasıl biri olduğumu bulmakta zor değildi. Hiç bir şeyim saklı değildi çünkü; gülüşlerimde hep gerçeklik vardı, bakışlarımda samimiyet, ağlasam salya sümük olurdu üstüm başım. Ben bendim işte ve ben olması gerekiyordu karşımdakinin.
Bazen hüzünlenecekti, aniden yok olacaktı bakışları. Diğeri, sanki onu inceliyor sanacaktı.
Bazen gözü kara kavgaya girecek, kanter içinde fırlayacak, savının gerçekliğini kanıtlayacaktı.
Zor muydu ben olmak? Kimileri bana deli, kimileri ise çılgın diyor, oda deli olacak, çılgın olacaktı, yerinde toz kondurmayacaktı kibarlığına. Gülüşü kahkahayla karışacak, içten ama, yinede bir gizem olacak geçmişten gelen. Bakışlarında gizliden bir acı çekiş olacak (tı) . Ben olmak zor değildi aslında, bilindikti, tanıdık birini görmüş gibi bir şeydi.
Çılgın olmalıydı, hiç umulmadık bir anda parlamalı, parlaması gereken yerde sakin, yani deprem de sel de, afetlerde sakin olmalıydı. Çığlıklar atıp korkularına korkular eklemeden çözümler sunmalıydı. Ama gece sarhoşken bırakmalıydı kendini kadehin verdiği bu mayhoşluğa. Böyle çıkardı hayatın zevki. Ben olmak inan zor değildi.

Bırak kaybolsun saçlarında ellerim
Bırak yüreğine ince ince işleyim
Ben ki sevgi sokağında yaşıyorum
Gece hüzünleri alıp gündüz gülüşleri getireyim

Bana aşk çılgını diyorlar

Sensiz doğan güneşin ne anlamı var
Yokluğun hıçkırıklara yolculuğumdur
Uzaklarda da olsan duyur sesini
Sesin geleceğe umudumdur

Varsın biliyorum ömür boyu olacaksın

Ürkek adımlarla yollarda insancıklarız
Bir ufacık çakıl arar gibi bakınıyor gözlerimiz yere
Eller bileklere kadar eldivenli olsa da
Bedenimiz bir türlü alışamadı bu ayazlara

Bahar bekleniyor

Biri var biliyorum,
Karanlık gecelerde gözlerini dikip ay ışığına benimle bakan
Umutsuz uzanan elimi umutla tutmak için uzanan
Biri var biliyorum,
Beklemediğim bir anda kapımı çalacak
Açılan kapıdan gülümseyerek bakacak

Gülmek kadar özgürdür içimizdeki öfke
Yılan misali sarılır bedenimize
Oysa gün gülmeye
Gülmekte güne yakışır
Yabancıdır öfke güne