Bir sabah kalkıp, gözlerini ovalayarak günaydın demişti bana. O gün o kadar güzeldi ki, onun o gün doğduğunu düşündüm. O gün benim de var olduğum gün oldu.
Seni sevdim, bir gülüş ekler gibi dudak kenarına yapıştırdım öpücükleri. Asla bırakmak istemezdim. Sarılıp gözlerine uyuya kalayım demek için çok uğraştım ama her sefer bir çekingenlik, vazgeçtim. Belki utandım, belki kırılacağını düşünüp senin yok olmandan korktum.
Seni sevdim. Yalansız, saf ve tertemizdin. Uzaklara dalardı o kahverengi gözlerin bense sana dalardım saatlerce bıkmaksızın derinlerine inerdim düşüncelerini ne kadar çok merak ettim bir bilsen. Bir bilsen sıyrılmak ne denli istedim karanlıklardan, senin aydınlığınla günler büyütmek için. Savunmasız çocuk gibi kölendim, ellerimi uzatırken sana, aslıda dile diyordum benden, ne dilersen. Ama anlatamadım yokluğundaki buğulu gözlerimi, nasıl sildiğimi akan göz yaşlarımı. Anlar mıydın anlatabilseydim? Sırlarla dolu gün be gün hüzünlere yolcu yüreğimi. Peki sevebilir miydin bu denli acınası bir sevgiliyi? Haksızlık yapmayım sana, Sen henüz çıkmışsın, dar sokaklarına hayatın. Yaşamalısın tek tek, kırılganlıkları, yalnızlıkları, günlük mutlulukları. Bir eline gül veren diğerine acıyı yaşam çizgisi olarak ekler. Ben bunları anlatsam da anlayamayacaktın.
Yaşa, bırakıp geldiğin yerden farklı olan bu hayatı yaşa ki, kimseyi suçlamayasın. Yaşa ki yarım hissettiğin yüreğin, bütününe kavuşsun. Var oluşlara nasıl yol gider öğren ama yok oluşlardan çıkacağını da unutma. Bir isyan girecek yağmurda ıslanacaksın, bir kin doğacak güneşle beraber, her sabah tekrar tekrar kinleneceksin. Ama seveceksin de dört yapraklı yoncayı bulduğunda. Aslında böyle kalırsan, o seni burur unutma.
Sen bilemezsin
Yorgun inen işçinin evdeki yalnızlığını
Bir yanını kaybetmiş gibi çırpınışını
Düşüncelerde boğulan
Anlamsız kelimeler kuran
Beyninin yoğunluğunu sen bilemezsin.
Sende yıkılmışlığı gördüm
Dolu dizgin inen işkenceyi
Ağıtları dizmişsin gözlerine
Umutları dağıtmışsın
Sende sevdayı gördüm ve korktum
Sararmış sonbahar gezintisinde yapraklar
Eteklerine kadar iniyor güneş ışığı dağların
Uykusunda mıyım
Rüyasında mı bu karma karışık yaşamın?
Kirpiklerimde yoğun bir ıslaklık
Gittin
zamana yenik düştü gözlerim
ağlamak gülmek arası bir duyguyla kalakaldım
sevindim
artık acı vermeyecek sözlerin
üzüldüm
Kimi gün ağladık seninle beraber
Hüzün buseleri dudaklarımızda
Kimi gün güldük
Kahkahalarımız kulaklarımızda
Ama
Hiç bu kadar yakın olmadık
Tadı damağımda bir aşk hikayesi
Gülüşün içinde kırık bir kanat
Oysa ne kadar çok şey vardı paylaşılacak
Oysa ne kadar sevi vardı yaşanacak
Susarsan suskunluğun beni boğacak
Susarsan ses seda olacak
hep birseyler eksilir hayatınmdan
hep saplantılar içinde çırpınırım
yıkıktır zaten gönlümdeki viran olmuş şehrim
çırpınışlarda yok olan bir gelecekteyim
sanane ömrüm geçsede böyle
Ölüm kollarını açınca bana
Bütün azaplarım sona erer mi söyleyin?
Günahlar tek tek dizilir mi kurşuna
Göz yaşlarım son yolculuğuna çıkar mı
Söyleyin?
ben seni yalın ayak bekledim çay kenarında
bir elinde piknik sepeti
diğerinde kadehler ve şampanya
öyle içten bakmalısınki bana
kadeh elimden düşmeli
tuzla buz olmalı kalbim oracıkta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!