Zamansız bir ayrılık zamansız bir özleyiş
Bir gönülde bekleyiş bir gönülde kaygı var
Hasret ağaçlarında umutsuzca yeşeriş
Yeşeren her yaprağı yine umut sananlar
Derken hoyratçasına acı bir rüzgar eser
Gideceksin biliyorum
Seni zorla hiç tutamam
Aynı yerde kalıyorum
Adını hiç unutamam
Belki dilin veda eder
Sensizken gecelerde dinmeyecektir korkum
Sanki hayat yolumda düzlük bile uçurum
Anladım gelmeyecek ne bir tek kul ne de el
Elim her uzanışta kalbim ödüyor bedel
Gözlerini yumma hiç toprakta yatamazsın
Sen uyusan uyusan tek kalbimde uyursun
Ayaz olurmuş korkma yüreğimde donmazsın
Sen uyusan uyusan tek kalbimde uyursun
Dokunamaz orada sana yabancı eller
Ağlayarak uyandık aydınlık sandık her yer
Meğer kör karanlıkmış hızla geçipte giden
Zaman dedikleri şey doymaz içer de içer
Sanki bir sülük gibi canı emer ömürden
Kimi gün yüze güler kimi günse ağlatır
Gönlümce gezindim gül bahçesinde
Hiçbir gülde senin kokun yok imiş
Başkası yaralar har pençesinde
Sultanım dikenin okun yok imiş
Mecnunun dermanı Leyla elidir
Gözlerin nemliydi veda ederken
Demek ki bitmemiş sende sevgiler
Hani diyordum ya vakit çok erken
Boşa geçmiş yıllar hep birer birer
Belki çok sevmekten belki de kinle
Dünyamda azaptayım yansam yine közünle
Gelemezsin bilirim beklerim hep hüzünle
Gelmek mi istemezsin kalmaktan mı korkarsın
Hala içimde benim sessizce yas tutarsın
Ne anımız vardı ne konuşmamız
Yazık geçip gitmiş boş yere zaman
Başka elde değil bu ayrışmamız
Kendi elimizmiş bizi ayıran
Sanki son gibiydi gördüğüm o an
Uçurdu gönlümden kelebekleri
Şu gönül bahçemin desenleriydi
Herbiri ruhumun gözbebekleri
Hayat kaynağımın birer feriydi
Aradım izini hep sağda solda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!