Ferhan Göymen Şiirleri - Şair Ferhan Göymen

Mis kokulu kadın sen cansın
Hem yar hem can hem canansın
Sen hasret sen gurbet sen diyarsın
Sen bulunmaz sevgili yarsın anasın

Sürmeli gözün pınarında damlasın

Sevgilim bir gece yağmurla gelmiştin
Bak yağmur yağıyor hadi gene gel
Ah bu gönül ah garibim hep seni ister
Gel de sevinsin güzelliğini gözlerime ser

Olsun biraz ıslanmıştın ama yer yer

Gülmek istemeyen bize gülmeyen yüzden
haberin varmı
Bakışlarıyla mutsuzluk mektubu yazan gözden
haberin varmı
Ağrıyan kolum ayağım şöyle dursun Kalbimdeki ağrıdan
haberin varmı

Hala kanıyor gözlerinin öptüğü yerler
Bir gelebilsen bir görebilsen
Bir sorabilsen neler söylerler?
Sevdiğin dokunduğun oyerler

Şimdi o yerler kederdeler

Nasıl geçti habersizce biten yıllar
Sorsalar elime ne geçti ne bıraktılar
Bilmem? bana ne verdiler ne aldılar
Yıllar izlerine saçlarım aklarına bakakaldılar

Masalsı bir ömrü anlatır ağaran saçlarım

Sen vaz geçemediğim deli huyumsun
Ben sevince deli gibi seviyorum huyum kurusun
Sen yoksan gönlüm seni beni kendini unutsun
Adımı koyduğun güller sensiz,se ellerin olsun

İsterdimki bu sözlerimi ona söyleyim duysun

Ömürde benzemez günlerin hiç biri öbürüne
Birgün bakarsın ummadığın bir telefon çalar
Alo dersin bir anda hayatın değişir şaşarsın
Hayallerin gerçek olur sevinçten ağlarsın

Birgün ömrünü yiyen o müjdeyi alırsın

Ben bu gece seni istiyorum nefesini seni
Andıkça korkarak dinledim kalbimin sesini
Gülüm diyen sesin sardı bedenimi
Sanki kaynar kaynar içtim zakkumun zehrini

Siz söyleyin yıldızlar gülüm görüyormu beni

Gülüm seni çok özledim arzuladım
Duymadın adını bağıra çağıra sabahladım
İçimdeki duygularla köşe kapmaca oynadım
Feleğe çok kızdım yastığımı yumrukladım
Allaha sayfalarca isyan mektubu yazdım

Yaradanın verdiği derdi çekerim
Eleme kedere boyun bükerim
Ecel allahtan ölür giderim
Sensiz ol diyene isyan ederim

Keder senden ise kederimsin