Ferhan Göymen Şiirleri - Şair Ferhan Göymen

Yüreğim çok yanıyor seni özlemle ararken
Tenha köşelerde kalıp ağlarken
Seni ancak kuşlara sordum konarken
Gagası açık kaldı bana bakarken

Bulutlar diyarındayım güneş batarken

İstemem bundan sonra ben zehir yedim
Ne tatlı gün geçirdim ne seni sevdim
Yanındayken hasretini çektim özledim
Ben ne için kim için neden geldim

Çok kızdım kendime nedenlerime

Yükleme bu yükü omuzlarıma
Çölde giden kervanmıyım ben
Taşımak zor geliyor bana artık
Yükümün bedelini bilmeden

Ben senin kulunum Allahım

Gönlümün bacasından duman tütmüyor
Bir kıvılcım bile yok közüne yoksul
Közü kül olmuş gönlüm sözüne yoksul
Kül olmazdım yıkılmazdı gönlüm yüzüne yoksul

Hasretrini içimdeki ateşe döktüm

Saçlarıma aklar ne zaman nasıl düştü
Saçlarım aklara aklar yıllara küstü
Nedenini sormaya ne gerek varki
Bir ömür bir gün gibi geçti sanki

Kim farkına vardı kim bildi sanki

Hangi dağda böyle bir çiçek yeşermiş
Hangi bağ böyle bir meyve vermiş
Hangi bahçe böyle bir gül görmüş
Toprağına kurban olurum senin

Hangi değer senden daha değermiş

Ben bir canım sende kanı
Ben bir kuşum sende darı
Ben bir gülüm sende rengi
Ben garip bülbülüm sende sesi

Ben sana bakan gözüm sende feri

Gönlümde bir sevdaki sıfır kilometre
Severken bile özlermi insan sevdiğini
Sanki kırk yıl değil kırk günmüş gibi
Alevleniyor sevdamız daha dünmüş gibi

Bu yuvaya melekler ağını örmüş

Seninle bir başka mutluyum bugece
Duygularımı sözlerime döktüm bilesin
Cama vuran damlalar mutluluk dilensin
Yağmur taneleri aşkımıza şahitlik etsin

Gömmeyelim geceyi geceye sabah gelmesin

Mutluluk nedir nerede bulunur
Bazen orda şurda burda olur
Bazen iki dudağın arasında durur
Mutlu isen gözlerinden okunur
Mutsuzmusun cennet bile kor olur