Ferhan Göymen Şiirleri - Şair Ferhan Göymen

Billahi bu nadir ve nadide bir çiçek
Onu gördüm topluluğun arasında
Bir başka duruyor güzelliği nam salmış
Yüce mevlam onu özel yaratmış

Bir nurki parlamış her zaman övgüler almış

Ben senin kimsede olmayan
Cihana değer özünü sevdim
O bir kelimeydi adım. sözünü sevdim
Sen söyledikçe ben ömrümü verdim

Sen gülüm dedin ben birtanem dedim

Bir tek şey varki senin aşkındır bildiğim
Her zaman sendin tanrıdan dilediğim
Sendin benim kanatlarına sığındığım meleğim
Gece bitiyor gün ağardı yine hasretin kaldı
Allahım onu benden alacak ne vardı

Gönlüme seni sordum cevap vermiyor nedense?
Sevginle coşuyordu çağlıyordu bir zamanlar.
Şimdi oda anarken canı yanıyor soruyor herkeze
Nedenler hançer gibi yardım etmiyor kimse

Bağırdı,çağırdı, ağladı,aradı hergün.

onbeş yaşımdan beri ellerimi bırakmadın
Böylemi olacaktı? şimdi bırakman niye
Dertleşir konuşur anlaşırdık öperdin beni
Şimdi gözlerime bakarken susman niye
Bakışlarını benden saklaman niye?

Hadi dostum bu gece türkü bara gidelim
Coşalım eylenelim aşkı meşk edelim
Rakının buzlusunu şarabın eskisini içelim
Bu felekten çalınırmış bizde görelim

Neşenin kahkahanın dostluğun sofrasını

Bak ömrum tükeniyorsun
Artık dirhem dirhem
Yaşadınmı günlerini
Ömrünce her dem

Bana ne verdinki

Bu gece kadehimi kadehine vurmak isterdim
Sarhoşluğunu mezeme katmak banmak isterdim
Sözlerinle sohbetinle kahkahalar atmak isterdim
Sen pek konuşmazsın ben sana anlatmak isterdim

Kolunda yatıp gülüm balım derdin ya duymak isterdim

Bırak be falcı elimi beni bırak
Bulmaca gibiyim yüzümdeki çizgilere bak
Bırak onu bunu sağı solu sigaranı yak
Sen bilmiyorsan banada soru sorma çak

Bırak be falcı gönül fala katma yorumu

Yüreğimin aklındaki sensin yine of çekecek
soramadım benim gibi benden seni isteyecek
Birde düşünceleri kabul olursa gerçek
Bilmemki nereye gidip nerden gelecek

Gözlerime sordum uyumayacak