Fatma Koyuncu Şiirleri - Şair Fatma Koyuncu

Gelişin hediye gidişin cezamdı
Gülüşün ömrüm sinirin zindan
Varlığın nefes yokluğun ölüm
Kelimelerin ruhum sessizliğin zehrim
Olsun be adam ordasinya
Bunada canin sağolsun..

sen bana masallar anlat ey sevgili
bir ömür boyu dillerde dolaşan
sen bana aşkı çiz bir ressam gibi
elinden tut gezdir gözlerime şiirler oku
aşkla yak beni ilgin le söndür
kelebekler kıskansin baş döndürüşünü

Ansizin girdin hayatim davetsiz misafir gibi
kaçdikca kovalayan
kovaladikca ruhuma işleyen oldun
sessizligimin icinde büyüyen
büyüdükçe kaçdiğim kaçdikça korkduğum
ve sen bende ben oldun.

sen ruhumun üşüyen yani
özlemin kor olmuş yakarken benliğimi
ben nasıl unutabilirim söylesene seni
suskunum belki günlerdir
sanma ki söndü içimdeki sana olan sevgi
istanbulun yanıyor ilk günkü gibi sana deli

Ben seni çok sevdim be adam
Ne gönlüme sıgdirabildim seni
Nede ömrüme
Bazen yetmedi kelimeler
Ama ben seni çok sevdim .

sen olmaz dediğim sevdam
kış gönlüme bahardın
imkansız dediğimde bulduğum
yorgun gönlüme ilaç din
şimdi sen uzaksın ben suskun
buda sevdada bize düşen se

Gözlerimde beklenen bir gün
kalbimde ince bir sızı
yetmedimi bu sensizlik
ne içtiğim çayda tad var
nede okuduğum kitaplarda
hepsi bana sensizliğimi hatırlatıyor

Düşüncelerle sabahladim yine
Seni düşündüm saatlere
Bir sonuca varamadim yine
Seni sevmek daha kolaygeldi bence
Sen beni sevmesen bile

Ben seni kimliksiz ve olduğun gibi sevdim
kızgınlığını kıskançlığını
hatta uzak duruşunu bile sevdim
bazen beni gormeyisini
çoğu zmanda beni yok saymanı bile sevdim
çünkü ben seni böyle bildim

sevgi yanlizligini bilirmisin sen
nerden bileceksin sen hep sevilen
hani severken elini uzatsan yakın
uzattığında alev alıp yakan
gönlün su olup akarken delice
seni o yapayanliz bırakan