Fatma İlan Şiirleri - Şair Fatma İlan

Çok mu ölü var kalbinde?
Sen mi ölüsün yüreğinde?

Kimlere dedin seviyorum diye,
Kimler itti seni, elinin tersiyle.

Kimi hikayeler,
Neşe verirken dinleyene,
Anlatanı boğar hüzne.

Ben anlatan,
Her daim hüzünlenen.

Biliyorum, bir gün, pek çok kişi,
Okuyacak şiirlerimi.
Farkındayım, yok edebi değerleri,
Ama okuyacaklar yine de.

Bazı şiirlerimin yeri,

Bilemezsiniz,
Ne masumdur
Pencere arkasından,
Bakan o bakışlar.

Çözemezsiniz,

Ve sonra yeni gün başlıyor.
Yeni umutları beraberinde getiren, belki de sürprizler gizleyen..
Sessizlikler kısa bir süre için molada.
Yaşam cıvıltıları kulaklarımızda.

Uçurum sandığım yerden bilinmezliğin kurtarıyor beni

Bir mucize bekliyor ömrüm,
O dur diyeyim;
Dün'üm, yarınım ve bugünüm.
Bir yanım korkuyor sevmekten,
Bir yanım yara alıyor güvenmekten.
Bir yanım hasretken iki dileğe,

Gökyüzünde güneş ve mavilik var.
Benimse ruhumda karabulutlar.

Mevsimlerden yaz, çocuklar parklarda.
Benimse, bedenim soğuktan donmakta.

Gecenin bir yarısı,
Haziran yağmurlarıyla ıslanırken ellerim,
En söylenilmeyecek kelime dökülecekken dilimden,
Dudağım mühürlendi
Sus dedi yüreğim…
Sus,

Küskünlüğüm yok kimseye,
Kin olmaz bu merhamet dolu yürekte.
Ama bir süre,
Sırtımı dönmem lazım sahte yüzlere....

Cesaretin varsa,

SEN uzakta bir yerde okurken satırlarımı
BEN kapamışım gözlerimi, düşlemişim yarınları
SEN yalnızlıkta beklerken beni
BEN bir günaydına alışmışım belli ki.
SEN hayallerinden bahset bana
BEN yalnızlığına ortak varlığımla! ...