Fatma İlan Şiirleri - Şair Fatma İlan

Bir sen istedin diye,
Bir sen çizdim yüreğime.
Ama yarım kaldı bendeki sen.

Şimdi ben istiyorum diye,
Sende bir ben çiz yüreğine.

Uzun kumral saçlarıyla,
Kahverengi gözle, rengarenk bakışlarıyla,
Bazen asi, bazen masum
Yarınların içinde gizli bir yolcuyum ben.

Boyu ve kilosuna şükür eden,

Bir ara,
Sarı renkti yüreğim.
İnatçı ve kararsızdı.

Sonra yeşil oldu rengim,
Kendi kabuğunda yaşayan,

Ayrı bir güzelliktir mutlak;
Bende olmayanın sende,
Sende olmayanın bende
Olması.
Ve bunların bir araya gelmesi.
Bir gün,

Bensiz,
Bulabilir misin rengini,
Sabah eder misin geceni.

Bensiz,
Gidebilir misin,

Sen, yirmili yaşlarda,
Metriste, güne merhaba dedin,
Mapushanede.

Ben, bir yaşında,
Kayseri’de, anam dedim duvarlara,

DÖNE’YE
Yıllar sonra Mersin’de,
Eski dost Döne’de.
O demir atmış yalnızlığa,
Bense kararsızlığa.

Senden önce,
Şiirler yazardım.
Seviyorum,
Aşığım diye.
Umutsuzluğumu dile getirirdim kelimelerde.
Ve geçici gönül heyecanlarımı.

Bir öğle vakti,
Geziyorum sokakta,
Sakince gezerken bir başıma,
Bir genç bey çıkıyor karşıma,
Adımı soruyor yavaşca:
-Pardon diyor adınız neydi, şu gönlüm sizi çok sevdi.

Bir vakit,
Ben geceyim dedi,
Sağdaki.
Bendedir en parlak yıldızlar
Ve her daim gülümseyen ay.
Ve dipsiz karanlığımda saklı kalmış sırlar.