Fatma Doğan Şiirleri - Şair Fatma Doğan

FATMA DOĞAN
GECE GECE TUTMA BENİ ZELİHA
Ah benim ele avuca gelmez hayallerim,
Suallerim dökülür yağmur gibi kendime,
Avucumda bir o kadar gözyaşımla ıslanmış mektup.
Hangi saraylardan taht kaptın kendine…

GEMİLER GEÇİYOR SESSİZCE YÜZÜNDEN
#fatma doğan

Ne zaman ki gün gelip,aklım karışsa,
harlansa yüreğimde küllenen sevdam,
Bu sahile gelirim yalın ayak, yüreğimde yangınla,

GİDECEKSEN SEVME DEMİŞTİM SANA,
İstanbul’da,
Öylesine şarap rengi bir sabaha uyandım bu sabah.
Deniz alabildiğine ayyaştı,
Ben dik kaldırımları adımlıyordum ağır, ağır.
Gecenin yükü omuzlarımdan inmemiş hala

GİTME NAZGEHAN!

Bırakma tenhada beni,
aşksız,
gitme, sabıkalı gülüşler sokağında
düşler solarken.

GOBLEN PERDELERİ ÇEKİYORUM GÖZLERİME
Sürüyorum zamanın sülbünde ayaklarımı,
Bir ikindi vakti, sis inmiş şehre!
Kaldırımlardan şahlanıyor geçmişin tozu.
Buruk bir özlem sızlıyor burnumun direğinin ucunda
Acıların paslı çivisi delse de ciğerimi.

GÖKKUŞAĞI SENFONİSİ
Eylül üfledi kulağına,
Sonbaharın yalnızlık senfonisini, adamın.
Hafiften damlalar süzülüyordu,
pencerenin şeffaf şakaklarından.
Yağmur kokusunu davet eder gibi,

GÖLBAŞININ ŞAKAKLARINDAN DOĞDU, KIR SAÇLI ŞİİR!

Yine düştü gözlerim ,Gölbaşı’na bu akşam .
gökten hilal iniyor yine masama ,ağır ağır vefalı bir yaren gibi,
elimde ince belli bir bardak ,
damağımı yakıyor,

FATMA DOĞAN
GÖLGE ADAM ve UÇURTMANIN KUYRUĞU
Geceydi,
dolanıyordum yalnızlığımın tenhalarında ,
tek kürekli kayığımla.
Her şeyden habersiz, Dolunay gülümsüyordu , yüzüne.

GÖNLÜMÜN EFENDİSİ BİR DEMET AVUNTU
Bir güz ikindisi
Çalıyorsun fikrimi yine gönlümün efendisi
Ruhumda sahile vuran dalgalar misali
En sevdiğin şarkılar yakıyor genzimi
Daha bir içime çöküyor hüzün

GÖZLERİMİZDEN ÖPÜYORDU ZÜHRE
Bu Kasım akşamında,
Fısıldayınca kokunu güz gülleri, kasım patılar,
Bir Göresim geldi ki, seni!
Gözümde tüttü canım aşk!
Tuttum tövbelerimin elinden bir çocuk gibi