Eyup Şahan Şiirleri - Şair Eyup Şahan

Dağların yamacı yeşerdi yine
Dallarda çiçekler açma zamanı.
Nergisler uç verdi döküldü tane,
Toplayıp sürüyü göçme zamanı.

Meler oldu kuzu bayır döşünde,

Bütün derdimize şimdi son verir,
Dört buçuk olunca beş dedik diye.
Tekmili sıpalar sıraya girer,
Kaçan eşşeklere çüş dedik diye.

Unutuldu türlü türlü ihanet,

Aşkın badesini ben kana kana
İçemedim içtirmedin sevgilim.
Sevda yollarından vuslattan yana
Göçemedim göçtürmedin sevgilim.

Sevginin varlığı gönlümde neşe

Seğmenler oynuyor hava duruldu,
Davul zurna coşkun, vurdu Makbule,
Fettah’ın kızına düğün kuruldu,
Derdim Binboğa’yı aştı Makbule.

Efsus mahallesi düğün ediyor,

Dayadın sırtımı Seğmen parkına,
Ankara gözüme görülür oldu.
Kalede ay yıldız âlem farkında,
Ankara’ya gurur örülür oldu.

Ay yıldızlar Ankara’nın burcunda,

Gördüm ki gözlerin yaşları dökmüş,
Yol üstü hatırın sorarken gördüm.
Fidan boyun sinmiş omuzlar çökmüş,
Gayesiz adımlar atarken gördüm

Sönmüş ümitlerin hayalde kalmış,

Oturma öylece gamlanıp yaslı,
Derdini bizlere söyle be dayı.
Yıllardan yıl geçmiş hatıra paslı,
Artık unutmayı yeğle be dayı.

Kar yağmış başına dökülmüş saçın,

BEN NİYE GELDİM?

Şu yalan dünyaya ben niye geldim?
Gelince ağladım ne zaman güldüm?
Ne anayı gördüm ne baba bildim,
Alın dünya sizin olsun insanlar.

Şu dünyanın düzenini,
Bilen varsa desin bana,
Murat alıp gezenini,
Bilen varsa desin bana.

Benim aklım pek ermiyor,

Kumsalda gezerken aklıma geldin
Yılları geriye gittim be Sevgi.
Aklımdan geçirdim halime güldüm,
Maziyi denize attım be Sevgi.

Düşünemez oldum sanırsın ölü