Eyup Şahan Şiirleri - Şair Eyup Şahan

Doğruları dedim ayrılık buldum,
Sen kendi derdine sen kendin ağla,
Selam vermiyorsun yabancı oldum,
Beni hiç gönlüne sordun mu Çağla?

Gittin yâd ellere erkence soldun,

Usandım dünyanın ahu zarından,
Herkes akıllı da deli ben olsam.
Kan saçar yüreğim dost pınarından,
Dostum ırmak olsa gölü ben olsam.

Aklım ermez benim sevdalı kula,

Başımda efil efil esiyor kavak yeli,
Sızlatıyor bildim de unutmayı bilmedim.
Ağır bir yük sırtımda gönlümde ki bedeli,
Yüzletiyor bildim de unutmayı bilmedim.

Yanak üstü bir gözün içinden ateş düştü,

Hasreti alt ettim yoruldu beden,
Nur dolsun yüzüne bahtiyar eden.
Seherde gülünün dalına giden,
Bülbülün dilleri olmaya geldim.

Hilal el kaldırdı selam verecek,

Ne yapsam neylesem geçmiyor yangın,
Her daim içimde yanıyor benim,
Eller görüyor da sanıyor dalgın,
Her gün tazelenir yıldırır beni.

Maziyi anarım kalırım dünde,

Aşkın kâsesinden bir bade sun da
İçinde Mevlâ’nın sevgisi olsun,
Tövbe deryasına girip sen yun da,
Şefaat edenin sevgisi bulsun.

Sırat gül bahçesi meyvesi cennet,

Geldi yaz ayları şenlendi dağlar,
Obalar göçünü çeker yaylaya.
Gözeler açıldı yeşerdi bağlar,
Ovalar gözünü diker yaylaya.

Dizildi katara ördeği kazı,

Düşünmeden verme kararı hemen,
Peşin hüküm vermek zarar insana!
Bilmeden konuşmak cahillik inan,
Vebalin yükünü sarar insana.

Ben bilirim demek kötü bir zaaf,

Irgalama yazık seherin yeli,
Dallara gülerle dolmak düşüyor.
Görünce gözlerim oluyor deli,
Bülbüle divane olmak düşüyor.

Gecenin koynunda sır tutam tutam,

Birbilan yayla coşkusu,
Düzler de çiçek kokusu,
Gitti gözümün uykusu,
Düşlerimi eğler benim.

Uzun kirpik gözü koyu,