Eyup Şahan Şiirleri - Şair Eyup Şahan

Bitirdin gönlümü yalan yüzünden,
Hile var özünde sildim ben seni.
Dilede kemik yoktur döner sözünden,
Yalanın yüzünden, sildim ben seni.

Gönül dost bildi de engerek yılan,

Sarardı bağımın gülü yaprağı,
Daldan yaprak düştü hazan mevsimi.
Damlaya muhtaçtır kökü toprağı,
Göçmen kuşlar uçtu hazan mevsimi.

Yine sardı gönül sineye hicran,

İndim bir gülde deryaya,
Dallarda ki kuşu güzel.
Dikenler dizmiş araya,
Kar örtünce kışı güzel.

Kelebek konmuş dalına,

Merdiven altında tavuk gıbıklar,
Yanında duruyor kalın çubuklar,
Kedi miyavlıyor kalkmış bıyıklar,
Gelirim oraya sen bir dur hele.

Pist de şu kediye şimdi sapacak,

Mazim gözden geçti yüzüm kızardı,
Hayat olmaz olmuş bu nasıl iştir!
Daha dün arkamdan övgü dizerdi,
Bugün bilmez olmuş, bu nasıl iştir!

Derine işliyor gönül yarası,

Yılların savrulan tozu dumanı,
Üstümden düşmeden kaçsam mı bilmem.
Kimseye demeden seher zamanı,
Sırlar âlemine uçsam mı bilmem.

Takvimden yılları silip unutsam,

Derdi veren Mevlâ derman da verir,
Gam yükü yüklenme hele sabır de.
Haklıyı haksızı elbette görür,
El uzatma şerre ele sabır de.

Sınır tanı sabra fermana bile,

Arıyor gözüm seni çiçek özleri harda,
Dalgaların önünde, ayak izi kumsalda.
Karasu nerden bilir, Kocaali baharda,
Maziye daldım şimdi akşamüstü sandalda.

Su üstünde dağlalar gönül kürek çekerken,

Öldüğün Gece

Oy demek oyuyor içimi Ayşe’m,
Almadan muradı yittin be gülüm.
Sağlığını bilmek olurdu neşem,
Kara haber geldi bittim be gülüm.

Yine bahar geldi eritti karı,
Çaylar boz bulanık delirir şimdi.
Çiçekler dallarda al yeşil sarı,
Dağlar al rengini sarılır şimdi.

Pare pare duman karlar alaca,