Eyup Şahan Şiirleri - Şair Eyup Şahan

Seni gördüm çiçek açtı her dalım,
Suya hasret ettin soldurdun Hande.
Sana sevgi ile açıldı kolum,
Bir zaman kolumu doldurdun Hande.

Sana sultan dedim gönülde köşkün,

Gideyim

Çekilmez hasretin kahırı zarı,
Çamur yollar kurusunda gideyim.
Dağların başının boranı karı,
Şırıl şırıl sürülsün de gideyim.

Yine haber geldi gül yüzlü yârden,
Duramaz olmuşum gelesin diyor.
Kurtarasın beni çektiğim zardan,
Karışıp rüzgâra yelesin diyor.

İçlendikçe gönül açıyor yara,

Altmış dörtte sevdi çağladı aktı,
Kara sevdasını çekti Nilüfer.
Altmış yedi geldi canından bıktı,
El için gelinlik dikti Nilüfer.

Sevdiğim dedi de gözyaşı döktü,

İşte sana sevgi dedi
Baktım ama göremedim.
Gönlümü benden istedi
Vermesini bilemedim.

Bir gül goncasıyım dedi,

Karışmış duygular eserin bitap,
Sazımda tel ol sevgiye hitap,
Alsam dizlerime elimde mızrap,
Dokunup tellere çağlatsam seni.

Yeşeren duygular içimde hasret,

Zengine adam diyorlar
Fakirleri bilmiyorum.
Ücretle havyar yiyorlar
Ücretini bilmiyorum.

Benim gözüm görmez şaşı

Coşunca ırnaklar dereler çaylar,
Köpüklenip sevda döker Nilüfer.
Şahlanınca atlar dorular taylar,
Özüme bir sevda akar Nilüfer.

Kırma dallarımı sinemde yorul,

Kayarken yıldızdan bir ışık vurdu,
Gönül âlemini donattım dostlar.
Girdide gönlümün özünü sordu,
Sevinçten yüzümü sararttım dostlar.

Oturdum sevdalık kitabı yazdım,

Yine efkarlandı gönül kalesi,
Harelendi Güneş, battı batacak.
Avcıya av oldu aslan yelesi,
Süzüldü gözleri,yattı yatacak.

Kızılın tonları nakış semada,