Eyup Şahan Şiirleri - Şair Eyup Şahan

Babam vefat etti ortada kaldım,
Halin nedir diye sormadın gardaş.
Cahillik edip de sevdaya daldım,
Büyüdüm, yetiştim görmedin gardaş.

Büyüğe saygıdır bildiğim ahlak,

Su yürüdü artık dala bedene,
Şimdi yaprak açar dersem kim ne der.
Tomurcukken daha şeyda edene,
Seher vakti kaçar dersem kim ne der.

Süzülüp uçarken dallardan dala,

Bir ulu çınardım pınar başında
Hayatın yoluna duralı Hande.
Budadın dalımı kara kışında,
Balta vurdun beden yaralı Hande.

Gönlünden kaldırdın örtüyüm şalı,

Yine hasret ondu dala bedene,
Yaz geldi de dallar açmıyor gülüm.
Gönül behbaht oldu benden gidene,
Artık gülücükler saçmıyor gülüm.

Kelebek misali uçtu dalımdan,

Bülbül figan eder seher zamanı,
Kahır dağdan ağır bülbül ne yapsın.
Dallar arasından diler âmânı,
Kahır dağdan ağır bülbül ne yapsın.

Gezse de havada gönlü enginde,

Çıkar yücesinden seyran edersen,
Binboğa dağları yaşanır gardaş.
Türlü çiçeklerden demet derersen,
Güzeller eline yakışır gardaş.

Elbistan ovası gelir eline,

Derdimi arz ettim vardım Fodula,
Birazcık zam vere emekli kula
Açlıktan ölmeden ayakta kala
Defol git şuradan hey dedi bana.

Kestim ümidimi gittim bakana,

Gül gönder eğlensin diyorlar bana,
Kırgın gönül eğlenir mi bilemem.
Sözüm işlemiyor çok dedim amma,
Bir tek gülü yeğlenir mi bilemem.

Hasretin bağrına anıt diktirir,

Yalan, riya, başın almış gidiyor.
Sahtekarlık başta taç ediliyor.
İte it demeyi yasak ediyor.
İt değil de köpek dersem olur mu?

Çevresine zarar topluma belâ,

Gönül dağlarını bulut sarınca,
Dereler doldurur sis olur gider.
Gönül sevdasını öze sürünce,
İnsanın gönlünde his olur gider.

Bahar seli sanki bulanık akar,