Evrim Evrensel Şiirleri - Şair Evrim Evr ...

Sevdiğim kadınlar,
Sevdiğim kadınlar çoktular,
Çok sayıdaydılar,
Hatta çoktular,
Ve sevdiğim kadınlar çoklar.
Çok kadınlar sevdim,

Sevdiğin kucağı,koynu cennettir,
Sevgi kutsiyeti cana minnettir,
Din, iman, inançtır, farzı sünnettir,
Teninde ki canın ruhudur sevgi.

Görünür Mavisi, Yeşili göze,

Vicdan meclisinde dava görüldü,
Oturum açıldı gelenler yanar
İnceden inceye hesap soruldu
Davalıya İdam çıktı can yanar.

Aşk, Sevgi, İhanet, bir de yalana,

Sevgi kapsın yüreğini,
Ve Tüm İnsanlığında...
Kapıp atıversin en yücesine,
Dönecek yol, yolak bulamasın,
Kalakalsın en zirvesinde,
Sevda dağının...

Sevgimi taşıyabilenler idi,
Taşıyıcısıydı sevgimin.
Yok gibiydiler,
Sevgim kocaman, onlarsa ufacık,
Sevgim evrensel saha, onlarsa daracık alan,
Taşınamazdı,

Korku ağacını sallayıp durma,
Sevgi meyvesini yiyemezsin bil.
Bu ayıpla menzile hayaller kurma,
Sevgi meyvesini yiyemezsin bil.

Korkusuzlar bakar görür adamca,

Sabahın saat beşi olmuş
Ve hala uyuyamamışsan
Yaşanan bu güzellikler senin...
O belkide derin uykusunda,
Ve senden bihaber,
Varsın olsun,

Yaşamında Sevgi yoksunu isen,
Sev yanın; yoksuldur, fukaradır.
Sevgi yoksa yüreğinde, yani gönlünde,
Sevemezsin kimseyi,
Ve kendini dahi;

Yoldan mı gelirsin sen, seyyit misin.
Süreğin cümlesi yol değil midir.
Yolun kütüğüne kayıtlı mısın
Turnanın uçuşu yol değil midir.

Alamut daisi, Malya'da Gazi,

Zülfikarı boynunda, Onun bunun koynunda,
Yatan edepsizlerin, defo kendi soyunda,
Bin bir hile beslerler, başedilmez oyunda,
Zülfikar mıydı bozuk, yoksa biz mi bozulduk.

Kendisine referans kılmakta Zülfikarı,