İnsan yok mu şu insan;
Koyuldu mu işe,
Neler yapar ki neler;
Yarattı lamekani içindeleriyle...
Önce yarattı var etti,
Görevler yükleyerek inandi
Gözlerim sel oldu önüme aktı,
Patlattı bendimi su itibaren.
Kavruldu her yanım yüreğim yaktı.
İflah olmam bundan ben itibaren
Gözler kapanmıyor gitti uykular,
İtten İt doğar bil dostum.
İtten Kedi hiç gördün mü?
Merek yeri semer postu
Eşekten katır gördün mü?
Soylu soyunu takipte,
" Ben bu durumlara hep ağlarım.
Üzülür, üzülür dalarım işte... "
Beni ben eden bu üzgülerim,
Ve ağlamalarımdır...
Evet iyi ki üzülür ve iyi ki ağlarım.
Burnaktan ötede cevizlidere,
Kaybettim yön yolum gidem ben nere,
Munzur ile akıp varsam pulura,
Haydi gönül yaylan kaç bu diyardan.
Serden aklım kapıp alıp da gitti,
Kaleciyim, kale yaparım,
Yücelerden yüce.
Koca koca surlarla çevrelerim
Her gün yeniden yeni,
Yeni kaleler yaparım...
Öncekileri öylece bırakırım yerli yerinde.
Herkes kadehleri alsın eline
İçmeyenin derdi orda kalmamış.
Dünya denen hana gelen, biline,
Hiç bir kişi gelip burda kalmamış.
Kin, nefreti bırak, sevgiyle beslen,
Tapma hiç kimseye, o üstün değil,
Vaz geçme kendinden, senden ala yok.
Üstünlük taslama, o ast'ın değil,
Eşit ol her vara, senden ulu yok.
Beyhude bu çaba, boşa yakarı,
Bir yol buldum çıktım, en yücesine,
Mekanın görünce cana can koydum.
Sedasına doğru koştum sesine,
Tüttürdüm zamanı,ser sarhoş koydum.
İsrafil elinden sur'unu çaldım,
Işığına dönen pervanenim ben.
Aşkına kanan o divanenim ben.
Biçareye giden,seveninim ben,
İster azat istersen öldür Karam.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!