akşamları erken olur burada,
ışıkları erken yanar evlerin.
bir tek gözlerin kalır geride,
o pencerinin dip köşesinde..
erken gelir üzerime tuzaklar,
Köşeme çekildim,
gökyüzüm karaya vurdu.
Çiçekler bir bozgundu
bu ayrılıkta.
Kelimeler tarifsiz.
Soğuktu yorgunluğum,
farkında mısın
uyuklamaya yüz tutmuş anılar,
ve gözyaşımızın tuzu gitmiş.
yıllara buz tutmuş sevinçlerimiz.
kasvete bürünmüş en güzel yerinde şarkılar,
sararmış yeşillendiğinde yapraklarımız.
Gece kararınca yüreğinde
Yazıklar olunca o yetim hayallere
Bir parça geleyim aklına.
Bir parça;
Beni düşün düşüncelerin arasında
Karmaşık değil aslında
Dermanım sensin.
İsmini yazmışım kalbime.
Bahçemde bir çiçek,
bin umut gözümde.
Sen benim kalbimin;
gece yarısı güneşisin.
Geçmişim!
Herşeyim benim.
Söylesene nasıl yaşatacağım kendimi?
Sensiz bu kent adam mı olur?
sevinir mi bu ağlamaklı yüreğim?
Bir ıslak geceye dönüşürken gün,
hep bir hayal içinde bekler durur;
öteyi bekleyen dün...
Ne demeli geçen zamana,
sitem mi mi etmeli bilmem ki?
bir başına akardı,
bir başına kokardı,
saklanacak yeri yoktu,
adı vardı,
sanı yoktu.
bir şiiri vardı,
giderken;
hayalini de al yanında.
bırakma boş duvarlara gözlerini,
gecenin penceresine vurmasın ışıkları.
giderken,
ve çekip gittiğinde,
elimde düşlerimle,
giyindiğim o elbise,
olmadı üstüme..
suratımdaki asıklık
sana küstüğümden değil,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!