Esat Erbil Şiirleri - Şair Esat Erbil

Nemardı kim?
Giripti nemardı kim?
Dem gün adam açıklar
Merdi kim nemardı kim.
*
Oyanı sen

Arama den
Cert kuş ol arama den
Millete xizmet eyle
Para pul armadan.

***

Öksüz beslendim annem dalında
Tikanı bastım ayak yalında
Hayatın gördüm acı balında
Kimse bulmadım acısın bana.

Sürdürdüm atımı yılınmış nalda

Ah vah ne çetündür, senin bu sevdan,
Gönlümde yürekte, yaram sendedir,
Senin üzerine, kavuldum evden,
Bak gönlüm yaradır, çarem sendedir.

Mende aşık oldum, sana ey melek,

Bildin çarem kalmadı, sana vurgun olmuşum,
Kadah gibi ellerde, gah boşalıp dolmuşum.

Hayata küstüm birden, yaşamak imkanım yok,
Böyle bildin yaşıram, ama inan ölmüşüm.

Boş yere
Saçlarımı ağartmadım
Bu fanı Dünyada
Çile, özlem
Öfke... Ayrılık
Sık dostlarımdır.

Satranç...
Veziri gibi
Bana kiş demeden
Sandın öldüm.
Benim beyaz atımın
Tozunda... Dumanında

Baktıkça gözlerine
Sankı denizlerde
Yüzmeyip boğuluyorum
Gölerinle Dünyamı görüyorum
Bu nedenle
Lütf edip

Elimden aldılar verdiler kana
Çok ucuz sattılar kul gibi seni
Annen baban zalim kıydılar cana
El üste besledim gül gibi seni.

Hayatın neşesin seninle bildim

Elçi gönderdim seni almaya
Kara gözüne her an dalmaya
Tatlı bir hayat bende bulmaya
Allahım yarın gönlün hoş eyle
Kuru bağımı birde yaş eyle.