O günlerden hatıra, ben de kaldı tek resmin,
Özlesem de seni ben, artık uzak yerdesin…
Mümkün değil kavuşmak, benim için hayalsin,
Özlesem de seni ben, artık uzak yerdesin…
Zaman ilaç olurda unutursun derlerdi,
O gün veda ederken, sana yalan söyledim,
Sevmedim seni sanma, inan seni çok sevdim,
Keşke o gün bana sen, hiç gitme, kal deseydin,
Bunu senden duymayı, ne kadar çok istedim…
Çok bekledim sevdiğim, o sözü çok bekledim.
O güzel gözlerin büyüler beni
Mecnuna döndürdün o günden beri
Hiç kimse alamaz senin yerini
Yaşamak istemem sensiz bir hayat
Nur’unla ruhuma ışıklar saçtın
O kadar zor muydu beni anlaman?
Yıllardır peşinden koşturup durdun.
Ben seni kalbîmde taşıdım her an
Sen ise âşk’ımı yerlere vurdun.
Her şeye razıydım kavuşmak için
Uzaklardan bakarsın, sanki bana el gibi,
Gözyaşlarım akıyor, gören diyor sel gibi
Çektirdiğin bu hasret acı bir bedel gibi
Ol derdimin ilacı, dinsin artık bu acı
Sevdanın ateşiyle, mum gibi eriyorum,
Ömrümün baharı hazan olmadan,
Aşkımın çiçeği henüz solmadan,
Hayatta verilen sürem dolmadan,
Neredeysen çık gel, bekletme beni.
Özlemle yolunu gözledim senin.
Ömrümüzden çaldılar hep, acımasız geçen yıllar
O günlerden tek teselli kaldı bize hatıralar…
Beden yorgun, yüz sarardı, akla doldu sırma saçlar,
O günlerden tek teselli kaldı bize hatıralar…
Acı tatlı o anılar, artık mazide kaldılar,
Ayrılık denen şeyi, bırak hiç dillendirme
Belli olmaz bu kader, duyar gerçek zanneder…
Üzme beni ne olur, kalbîmi gücendirme,
Ömrümüz zehir olur, acı bir rüzgâr eser
Sevip, sevilmek varken, neden ayrılık olsun?
Sevda yükü ağır olur,
Taşıyamaz her bir yürek.
Belki de hiç kavuşulmaz
Ömür geçer özleyerek.
Gül dökersin yollarına.
Menekşenin çiçeği, pembe açıyor pembe,
Çok naz ettin güzelim, aklım kalıyor sende.
Gün geçince soluyor, kalmaz güzellik tende,
Ömür geçiyor işte, her şey güzel vaktinde…
Gel artık kavil kılak, bu nazı artık bırak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!