Erkan Saltan Şiirleri - Şair Erkan Saltan

Dönen devran sana ne getirecek,
Bakarsın olmazdan olanlar doğar.
Sabret karanlığa elbet bitecek,
Gün günden doğmaz ki geceden doğar.

Ayları bulmuştur olmayan vuslat,

Sana gelen yollara barikat çekiyordun,
Birgün kaldırsan bile bu senin tekrarındı.
Olmazı bayrak yapıp bağrıma dikiyordun,
Reddime korku demek, sürekli ısrarındı.

Sana giden yol vardı birde bana gelen yol,

Başarmış aşıp gelmiş kuduran denizleri,
Gemisini kurtarmış limandadır kimisi.
Bu güvenle titretir adım attığı yeri,
Gücüyle ezer geçer, korku verir kimisi.

Bataklığa kendini çıkış sanıp atmıştır,

Az kapris yaparsam bundan yakınma,
Anla ki sevdamız var dedi Benaz.
Çıkışıp bağırsam bil de sakınma,
Hepsi de şakadır yar dedi Benaz.

İstesem yaparım o kadar en az,

Eş dost hısım akraba ahbap yaren arkadaş,
Kimseye mi yaramam nerde bir gariplik var.
Eriyor sağım, solum, eriyor yavaş yavaş,
Kimselerde aramam bende bir gariplik var.

Yalnızlığa yolculuk, kalmaya bir başıma,

Çokça eskilerden gelmişim gibi,
Dönüp o devirde olsam diyorum.
Bu zamana yaban el'mişim gibi,
Arayıp devrimi bulsam diyorum.

Çekilip kenara zihnen duruldum,

Yorgun yolcularını bırakan
Tramvaylar, otobüsler..
Asık yüzlü İnsanlar
Sanki herkese küsler.
Ezberlenmiş duraklarda
Tekerrür davranışlar ruhsuzca.

Beni böyle bilen kimdi,
Bilip dumura uğrattı,
Cümle derdime hekimdi,
Ve tarifsiz sadakattı.

Bitmeyen bahanelerde,

Epey oldu yollar denk düşemedi,
Su misali mecra bulup akmışsın.
Canla canan candan görüşemedi,
Bulacağım yere gül bırakmışsın.

Selamın sabahın senden haberin,

Usandım belki de niyedir bilmem,
Canda dert olanın, bir anlamı yok.
Demek dibi buldu ruhen ezilmem,
Canımdan çalanın bir anlamı yok.

Yoruldum belki de ondan mı şimdi,