Erkan Saltan Şiirleri - Şair Erkan Saltan

Söyleyemem kimselere,
Köşe bucak saklımdasın.
Taşırım gittiğim yere,
Gece gündüz aklımdasın.

Sıkıntılar şöyle dursun,

Dünya uğrunda yanmaya,
Değmez diyen yanmadı mı.
Aldanmayın bu dünyaya,
Diyenler aldanmadı mı.

Mevki makam ikbalinin,

Ben yeniden yangınım,
Senden gayrı yakmasın.
Farklı olur yangınım,
Sana kimse bakmasın.

Her nazarı hücumda,

Yetiyor güneş almama,
Yüzünde ışıyor gülmek.
Başkasını bilmem ama
Sana yakışıyor gülmek.

Attığında şen kahkaha,

Ne duyulmuş
Ne söylenmiş sedayım.
Ne doğmuş, ne yaşamış,
Ne de ölmüş sevdayım.
Ne alev kırmızısı,
Ne zifir karasıyım,

Aklı uzaklarda kaç vakittir,
Unutmaya gücünün yetmediği
Bitti dediğinin bitmediği
Ardından sürüklediği yerdeydi...

Yüreği uzaklardan acıyor,

Ateşten gömlek giydiler,
Bu yolda yanacak kadar.
Baksa görür gibiydiler,
Yakındı yerle gök kadar.

İkisi bir olamayıp,

İkimiz olmadık kimdi çalanlar,
İçin için hüzün sancılar ve biz
Harbi söylesene neydi olanlar,
Seneler insanlar acılar ve biz.

Elimde değil ki üzüyor geçmiş,

Gönlüm koru seni, mesafen ile,
Ne çok kapat ne de açma aranı.
Candan öte canan görünse bile,
Merhemi değilse, açma yaranı.

Ne kendin sanıpta senle kıyasla,

Olmazlarımın yanında
Şimdi birde sensizliğim.
Sen haklıydın isyanında,
Ben artık bir sessizliğim.

Bu deryada uslanmadım,