Erkan Saltan Şiirleri - Şair Erkan Saltan

Yaşamak uğruna kefen giyenler,
Başkaca çaresi yoktu diyenler,
Çizmeyi sedyeden esirgeyenler,
Madenden de derin iz bırakma da,
Ahlakın resmini çizdi Soma'da...

Bir insan insanı tanımıyorsa,
Kendi gibi bilir ondandır hoş gör.
Yanılanı kalkıp kim kınıyorsa,
Bilmeli oynamış oyunu nankör..

Uzaktan uzağa canımı yaktı,

Bir sözünle volkan gibi,
Kızar olsam değmem sana.
Rüzgarınla tufan gibi,
Azar olsam değmem sana.

Hayaline koydum yasak,

Bu bana olmaz demiştim,
Oldu hemde pek alası.
Bu kadar istememiştim,
Çektiğim dilim belası.

Susmaz isen sonu budur,

Seni unutmanın bir yolu olsa,
Aklımdan adını sileceğim yar,
Şu gönlüm gönlünden bir an kurtulsa,
Ardıma bakmadan gideceğim yar...

Gönlüme izinsiz sevda düşmesi,

Yüreğimle dargınlık aklım ile düşmanlık,
Güdüyor affetmiyor uzaklarda gençliğim.
Onu haklı çıkardı heybemdeki pişmanlık,
Al sana vicdan dedi affetmedi gençliğim.

Nasılda kıymetsizdi yada kalacak sandım,

Görmeden yaşamak azabın adı,
Mest eden bakışlı gözleri sude.
Beni böyle yakan bakış olmadı,
Gözlerimden uzak olma Asude.

Neden canım yansın ızdırap sarsın,

Duyunca saplanır sancı ansızın,
Adı ayrılıksa zordur be gülüm.
Yüreğime çöken o yokluk sızın,
İçimi kavuran kor'dur be gülüm.

İster bir gün olsun ister bir saat,

Bizden bir şey olmaz bir yere varmaz,
Dediğim de bana gülmedin mi sen.
Kendini ne sandın seni yaramaz,
Ne olacak sanki demedin mi sen.

Ne bir niyet vardı ne mecalimiz,

Kırmak içindeki zincirleri..
Yeniden başlamak;
gözlerinden işaret bekleyen hayata.
Bir o kadar dingin...
Ve olabildiğince pervasız...
Ayaklandırmak saklı umudu,