Erdoğan Ergin Şiirleri - Şair Erdoğan Ergin

Çocukluğumdan biliyorum kilimin kıymetini
Evdeki eskilerin kilim olusunu seyrettim
Buğdaylar dere kenarında kilim üzerinde kururken de başında beklediğim oldu
Köy düğünde kilim üzerinde oturan koca koca adamların dedikolarını da dinledim
Öteköyden Emine halanın kilim yapışını da izledim
Kilimi hep başucu ettim kendime

Soruyorlar, İnsanlar değişir mi?
Değişmez mi azizim
Değişir tabi
Baksana her bahar doğa değişiyor
Farkı yok mu dününün bugününden
Yoksa azizim

I

hayatın tam ortasındayım
zaman kırıntıları takılıyor gözlerime
çok eski zamanda yaşanmış gibi
hayatın tam ortasında

'Eyvah! Yine bana hasret yine bana hüsran var
Yine bana esmer güller düştü'

Simsiyahdı gece, yoksundum gözlerine
Açıldı önümde uzunca bir yol
Siyah güllerle donanmış, garip bir bahçe

Deniz kokusu geldi bir ara
Gözlerimi yumdum
Üsküdar'da kahve içiyorum
Kızkulesi yalnızlığını anlatıyordu bana
Dinledim, başımı yasladım duvara
Kalbinin sesini duydum kızkulesinin

Ayrı şehirlerde yaşamıyoruz biz
Aynı sokaklarda da dolaşmıyoruz aslında
Sen tırmanırken evine çıkan merdivenleri
Ben çayırlarında yoruluyorum memleketin
Sen koklayınca kır çiçeklerini
Bana sen kokuyor şehrin tüm sarmaşıkları

Sen bir midlemist kırmızısı,
Biraz gönül acısı
Zaman zaman uçurumun kenarı
Yeteri kadar kalp hırsızı
Yine de
Sen bir midlemist kırmızısı

Güneşe durdum okul bahçesinde
Birdim ona durdum
Bir tarlada kurudum
Başaktan una durdum
Gördüm kendimi ülkemin her bir köşesinde
Çocukta bahara durdum

Ne mutlu bize
Bir gün daha sağlıklıydık
Bir gün daha çalıştık
Bir kişiye yardım edebildik
Bir kişiyi sevindirdik
Ne mutlu

Farzetki bir limandan kalkan gemiyiz
Kalmış limanda en sevdiğim, çiçeğim
Kaptan olanca sesi ile bağırıyor
Mavilikler içimde kayboluyor