Erdoğan Ergin Şiirleri - Şair Erdoğan Ergin

“Öğretmenim, Canım Benim, Canım Benim”


Candı,
Canandı
Dillere şayandı

Diyordun ya aptal kutusu bu televizyon
Güzel hanım kızım
Paşazadem güzel
Ama sorum var küçücük
Hürrem’le derdin neydi
Nerden çıktı Kavak Yelleri’n

ben mayısta doğmuşum
ondanmış gevezeliğim
ve ondan çiçeklere özenmişliğim

kızımın adı ondan
karanfili sevmişliğim ondan

Güzel şeyler söylemek isterdim
Ancak şairler şiirlerin de kullandı
Güzel hayallerim var diyebilirdim
Çocuklar benden güzel hayal kurmasaydı
Bana konuşmak kaldı
Onu da susmayı öğrendikten sonra deneyeceğim

Karanlık
Hiç bu kadar kararmamıştı
Yarın yok gibi
Her gece daha karanlık
Yarın olmayacak gibi
Yazık!

Gönül kırıklığı varsa
Artık çiçekler eskisi gibi kokmaz
Kuşlar eskisi gibi şarkı söylemez
Artık yeşilin soluk halleri sarar hayallerini
İyi şeyler duyarsın, illa kötü bir şarkı dolanır diline
Müzik değişir

Herkes seni tanımak ister
Hatta derler ki
Bir sen tanıdın beni
Sen de yanlış tanıdın
Çokca gülümsersin
Ama acıdır

Bilmez misin ki
Gönülde olmayan akla düşmezmiş
Düştüğün yerde
Ellerinden tutuyorum

Sözcüklerin çoğu,
Biraz İstanbul kokar
Nefesinde
Tutuşur Üsküdar’da bir evin bacası
Sarıyer’de bir kadın ısınır
Laleler dahi,

Galata’dan Ayasofya’ya uzanan
Rüzgardan bir köprü kurulur
Dalgalar yalar koca sütunlarını
İnsanlar köpüklerinde boğulur
Bırak yere mendilini
Gözyaşlarından şehri yeniden doğur