Erdoğan Ergin Şiirleri - Şair Erdoğan Ergin

başımı yasladım yalnızlıga
sesin kulagımda,günler şimdi eski

ve hala doymamış gün umuda
sanki tutacaksın uzatsam ellerimi
dökülecekmiş gibi göz yaşların...

Seyretmek gizlice seni,
Bir ağacın kenarından,
Ya da çimenlerin içinden….
Doyasıya bakmak, en uzağına
Sırtlarını seyretmek bir tepenin üstünde,
Suyunun tadına bakmak bir çeşmenin kenarından

Bırak düşüneyim
Niçin varım
ve niçin yaşıyorum

Bırak bakayım
Gördüklerim kâr kalsın

Beyazı seviyorum.
Renk cümbüşü içinde,
En güzeli; Beyaz.
Tüm parlaklığı ile huzru veriyor
Aydınlığımı aydınlatıyor
Zaman zaman sarıyor bedenimi,

Şu bayramlar olmasa,
Kim bilirdi ki;
Şu patika yolu
Kim çıkardı, kıvrılarak merdivenleri
Ayşe nenemin evini

Aşkı tene dokunmakta zanneden zavallı
Ruhuna dokunmayan bedende ne hayır var
Dilini ağzında zanneden zavallı
Gönülden gelmeyen sözde ne hayır var

Vakit bulduğunda
Canın istediğinde
Herkes gittiğinde
Heyecanın bittiğinde
Yeniden
Zümrütü anka gibi

gece soğuk, kışa bürünmüş ay
yalnızım, üşüyorum anne
tertemiz yüreklere sokamadım ruhumu
al baş ucuna koy, sar anne
ayaz vurdu yüreğime, ellerim soğuk
tutamıyorum sevdiklerimi

Dediki çocuk;
Üzülme anne
Çoğu zaman geceleri
Unutunca sevdiklerim beni
Acı vurunca şiire
Sıcak bir el aradığında elim

'İnternet ortamında o kadar çok görüş okuyorum ki; zannedersin bu ülkede yaşamıyorsunuz. Yazık, devlet işinden anlamayan onlar, yüzlere ders veriyor.'


herkesin bir işi var,
kimi şiir yazıyor
kimi şiir okuyor