kırk senelik sanat hayatım var müzisyenim perkisyon çalıyordum İstanbul da bütün sanatçılar ile çalıştım şuan rahatsızlığımdan dolayı çalışamıyorum 20 yaşından beri şiir yazıp seslendiriyorum paylaştığım şiirlerin tamamı bana aittir hiç bir şekilde ikinci şahıslar trafından ticari amaç üzerine kullanılamaz iyi günler.
Ne dağlar, ne yollar, ne de ayrı geçen nice yıllar...
Ne ayrılığın hasreti, ne özlemin...
Ne de bir söz edemeyişin...
Adını koyamasam da bu sevdanın,
Uzak olur musun hiç, gönüldeyken sen?
Çok Yoruldum
Umutlarımı, hayallerimi çalanları aramaktan…
Beni benden alanı ararken kendimi kaybetmekten,
Her gün, aynı sabaha gözlerimi açmaktan,
Sararıp solmadan esen rüzgârlarda savrul,
Toprakla buluşmadan...
Şu yalan dünyada arayıp bulur musun beni?
Ben, umutlarıma senin gözlerinin hayaliyle baktım.
Karanlık odama doğan güneşim oldun!
Dilin “sevmiyorum” dediğinde,
Kalbin tasdik etmiyorsa...
Boşuna uğraşma güzel,
Gönlünü kandıramazsın!
Anlamını yitirmişti zaman, bir gece yarısında...
Karabulutlar bir araya gelince fırtınalar koptu yüreğimin karasında.
Hayallerimin anahtarı olan umutlarım, düşüncelerimden kopup kaybolduğunda,
Limana uzak bir gemiyim; engin denizlerin tam ortasında...
Güvertede patlıyor dalgalar ardı ardına.
Sessiz gecelerin dostu kemancı,
Geceyi usulca çek içine;
Dertli kemanın en ince telinde saklı yalnızlığın sesi,
Bestelenmemiş hüzünlü notalarla süzülsün tellerinden.
Sessizliğin feryadı yükselsin,
Usulsüzce portrelerden ayrılıp kaybolsun,
Gece, karanlık pare pare gönlüme pusu kurmuş…
Tonlarca hayalinin ağırlığı göz kapaklarıma oturmuş.
Uyuyamamak değil derdim…
Sensizliğe uyanmaya alışamadım sadece.
Seninle sensizlikte,
Herkese dost denilmez...
Söylemesi kolay,
Bulması zor!
Kimi zaman yollarına karlar yağar,
Dost dediğin... etrafında yollar açar!
Sen öyle bil istedim...
Sana değil kırgınlığım,
Sen “bitti” dediğinde gittin.
Sen gittiğinde ise ben... yeni başladım.
Gitmek mi zor, kalmak mı?
“Gitti” diyemedim seni bana soranlara.
Nasıl sormazlar seni bana?
Sen, ben değil… Bizdik var olan.
Gecenin karanlığında bir mum gibiydik, beraber yanıp duran.
Ayaz gecelerin en soğuk anlarında, birbirimize sarılıp uyuyan…
Dertlerimize ümitlerimizi katık edip, ruhumuzu doyuran…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!