Erdem Gümüş 2 Şiirleri - Şair Erdem Gümüş 2

İllerin içinde, nadidesin sen,
Yoktur bileğini, büken Amasya'm
Uygarlık için de; abidesin sen,
Her çağa bayrağı, diken Amasya'm.

İlim irfan yaydı, medresen yurda,

Hani bir yağmurda,ıslanmıştik ya!
Damla çisil çisil, meşk miydi neydi?
Seninle omz’omza, yaslanmıştık ya!
Söyle usul usul, aşk mıydı neydi?

Yedi düvel Türklere, düşmandı hasım,
"Geldikleri gibi giderler" demiştin atam.
Vatanım işgaldeydi, tam kısım kısım.
"İlk hedefin, Akdeniz" demiştin atam.

Kuytu köşeleri, ıslak görürsen,
O ıslak babanın, gözyaşlarıdır.
Bu sessiz çığlığa, kulak verirsen,
O çığlık babanın, öz yaşlarıdır,

Baba deyip geçme, o temel taşı,

Halkla alay edip, verme talkını,
Duyun beyler duyun, millet kaldırmaz.
Yetimin öksüzün, kulun hakkını,
Yiyin beyler yiyin, kilo aldırmaz.

Diyanet verince, fetvayı yalan,

Öyle bir baktı ki, mühür gözlerin,
Gönlüm vurgun yedi, fikrim zararda.
Şimşek mi çaktı ki? sihir gözlerin,
Aklım sürgün yedi, beynim firarda.

Gözgöze gelince, zihnim dağıldı,

Bir gün kolay lokma, yiyemeyiz biz,
İşin,aşın,aşkın; zoru bizimdir.
Al yeşil maviyi, giyemeyiz biz,
Beti benzi solmuş, sarı bizimdir.

Kurban bayramında, payımız yoktur,

Bıçak sırtı bu sevda, ha düştü ha düşecek,
Sabır taşım çatladı, kâh veli’yim kâh deli.
Büyük aklım almıyor, küçük aklım taşacak,
Gönül bendim patladı, kâh tufanım kâh seli.

Gel sormayın dostlarım, zaten şuur karışık,

Sevmek tensel değil, ruha dolmaktır.
Sevginin tanımı, değişmez cânân,
Sevgi cinsel değil, ait olmaktır,
Ait cânânını, değişmez cânân.

Tene dokunmaksa, aşkta marifet,

Bir seher yıldızı, yanımdan geçti,
Savurdu zülfünü,yeller içinde
Dar gelmiş ilikler, düğmesi uçtu
Yâr beni del eyler, eller içinde