Ben yanıldım evlat, nerden bileydim?
Aptala da malum, olmaz ki oğul.
Ben yenildim evlat, nerden bileydim?
Aptaldan da âlim, olmaz ki oğul.
Gözlerden başlarmış, her aşk masalı,
Bakmasan gözüme, sihirlenmezdim.
Aşk-ı abı hayat, bir su misali,
Akmasan özüme, zehirlenmezdim.
Madem gideceksin, cânânım benden,
N’olursun son bir kez, gül de öyle git.
Şikayetci olur, gözlerim senden,
Kan revan yaşımı, sil de öyle git.
Sen neymişsin hayat, nedir bu kastın?
Bozdura bozdura, harcadın beni.
Yetmedi düştüğüm, üstüme bastın,
Ezdire ezdire, harcadın beni.
SENSİN (2)
Ne zaman elime, alsam kalemi,
İnan şiirlerin, konusu sensin.
Cânânını yazar, şair âlemi,
İnan şiirlerin, tınısı sensin.
Sevgi dünyasına, çift çift gelmenin,
Hikmetiyle ürer, sevgi dediğin.
Sevgide birleşip, sevgi dolmanın,
Hikmetiyle sürer, sevgi dediğin.
Ben sabır koymuşum aşkın adını.
Adını zikreder, beklerim cânân,
Cânâna sabırın, bilip tadını,
Tadını acıma, eklerim cânân.
Dostlarım sorunca, derdin yerini,
Bağrım dedim bağrım, yanıyor işte.
Taparak sevince, kulun birini,
Ağrım dedim ağrım, kanıyor işte.
Ok yedim cânândan, sıra sıralı,
Yatak odası penceresinden cisil cisil yağan,
güz yağmurunu seyrediyordu kadın...
İçi sızladı bir an,
hafiften titredi, irkildi...pembe sabahlığın içinde...
kimsesiz bir çocuğum
kàh ıssız bir köşe de,
kâh köprü altında...
bazen çıkmaz bir sokak,
bazen de,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!