Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Ceviz bir misal, vuslat dünyası için;
Kat-kat sır dolu dıştan manzarası;
Ahmaklara ki, tadı tad değil odun,
Kimine Cennet cazip, kimine ekmek parası...

Meğer, sen neymişsin hayatımda;
Nasıl bir boşluk bıraktın,
Ayrıldın, acın kaldı arkanda...

Sırdaşım sen, gönüldaşım sendin...
Arkadaşım sen, yoldaşım sendin...

İlmim yok, amelim yok;
Ben neme güveneyim...?
Günah mı, sayılmaz, çok;
Ben neme güveneyim...?

Gireyim desem yola,

Gönül, değil ferman;
Nasihat bile dinlemez...
Ne deyim, çare yok, el aman;
Kesilir lime-lime inlemez...
Bu gurur bende öyle bir yaman...
Ben nice yandım, yaktı yakan...

Bir kişi düşün ki,
Yari ondan ırakta;
Güzellikler nesine...?
O'nu yalnız bırakta;
Kalsın mı öylesine...?

İnsan şeytana uymadığı,
Nisbette asil iken;
Hale bak sen…!

Şu tarif onu anlatmaya yeter;
“İblise ders verecek kabiliyette adam…”

İçimde bir ümit bekliyorum...
Bir cansıkıntısı yeralmış canevimde,
Korkuyu da üzerine ekliyorum...
Bir cüce görüyorum kendimi;
Aslen devim de...
Güvensizlikle ancak, yerimde emekliyorum...

Kükredim nefes yerine bir zaman...!
Arslana bu yakışır, olmazdı fısıldamak...!
Anladım fakat, aslolan;
Yüceliğe susamak,
Ve nefse verdirmekmiş aman...!
Böyle bir kişi ancak;

Savaşmadan yenilmem,
Yenilsem de ezilmem,
Ezildiğimi farzet;
Sana yenik görünmem...

Bende öyle bir gurur,

Çıktı gurbetten bir pay,
Benim garip başım vay...!
Ayrılık dile kolay,
Benim garip başım vay...!

Gün,hafta,ay,mevsim,yıl;