Ercan Cengiz Şiirleri - Şair Ercan Cengiz

SÜRÜSÜNÜ DAĞITAN KUŞLAR

iklim bozulmuş
küçük gruplara ayrılmış
süpürüp götürürler izlerini
sürüsünü dağıtan kuşlar

TANRI DA SINIF DEĞİŞTİ

sömürünün kopan her halkasında
sarsılınca imparatorluğun temeli
tanrı da sınıf değişti

Tohum kavrulurdu acı içinde
Bir başka mevsime girerken,
Filizlenir de, sofrana kadar gelip
İşlenir de, yüreğine parça parça.

Toprağın sancısı bu

SÖZÜMÜZ VAR

sözümüz var bizim, hece hece okuduğumuz sözümüz
ne altın sarısı, ne dolar yeşili ne de kurşun ağırlığıdır
göğsümüzün kafesini parçalayan
bir avuç kadar yüreğimizden yüreklere serptiğimiz sevilerdir

Senin eğlencene denirdi
Balık da olsa
Yani
Nehirdeki balık, Okyanustaki...
Meşe diplerinden, kayalardan fışkırıp
Toprağın yüzüne çıkan

Sevmek İçin Yeniden

-dağlara söyleyin
kara buluta yaslanmaz bu kafa-

gerisin geri çekip de gitsem

RÜZGARA KARŞI

arka arkaya aksi yönde akınca bulutlar
mevsim değişir uçuşur gider yapraklar
tepeyi süpüren tipi çukura doldurur
üst üste vurunca dalda kalır dikeni

Zaman prangalara vurulmuştu
Acıya durulurdu
Kamburun tokuşurdu eldeki kadehle
Acın tutuşurdu tutuşmasına
Nedendir, bilinmezdi de
Ayağının sarp yollara düşmesi.

Şafak Sökünceye

-İsa çıktı göğe indi
hâlâ gözyaşı / hâlâ kan akar toprağa-

gecenin en kör yeridir en kahpe halkası

PAROLA

yarasaların içinde bir yılan ve ana-baba günü ortalık
düşmanımın düşmanı dostumdur! ordu gelse ne çare

parola ne davul, ne teneke sesidir, ne zurna-ne düdük ötüyor