Ercan Cengiz Şiirleri - Şair Ercan Cengiz

Yılın Son Günü

devrilip gitti gözlerimin önünden
gecenin en karanlık yeri
iki ayak iki tekerlek üzeri
yılın son saniyeleri sayılırken ondan sıfıra doğru

Bugünün dünden kalma
Yarının da öyle olacak gibi
Bu ayak, bu el, bu gözle,

Çekilip bir kenara otur
Baharındaysan eğer

KÜTÜK İLE KERESTECİ

kütüğün cinsini çözen adamın keresteciye çıkıyor adı
çıksın diyor içinden
nasılsa tutmuş düğümlerinden kütüğün

Zaman prangalara vurulmuştu
Acının gizemi karanlıklar içinde
Beyinlere oturtulmuş bir yelkovan
Eldeki kadehle tokuşurdu emeğin
Çaresizliğindir, yükündür
Kamburundur.

Şair Ercan Cengiz’in ‘Toprak Tutsun Külümü’ adlı üçüncü şiir kitabı (Eylül 2011, 195 sayfa) Tevn Yayınlarından çıktı.

Şairin birinci kitabı ‘Ezgilerde Kaldı Yüreğim’ 2005’te, ‘Adsız Fırtınalar Doğuyor’ (2009) dan sonra ‘Toprak Tutsun Külümü’ adıyla başkaldıran şiirleri okuruyla…

‘Bizde iç çekmeden gülmez / sürgün yemiş bir kadın’, ‘su kendine ağlar / toprak kendine’, ‘kalbim tut toprağı / çatlamasın’ dizeleriyle başlıyor sorgulamaya…

ORADAYDIM

-oradaydım
bir on yıl kadar suya yazdım derdimi
on yıl yastaydı toprak, yastaydı
meyveye durmadı ağaçlar-

Zindanlarından dağlara doğru
Bir başka mevsim olurum
Dağlarından zindanlarına...

Yaşam tutkusuna örtünür damarım
Yükselen dumana bakmaksızın

ÖLEN ÖLMÜŞTÜR

-adını bırakmadan ölmek bol gelir bu dünyaya
acı ki ne acıdır ölüm-

göğe el açınca mermerden yapsalar taşını

Tenim karıncalanırdı tenim,
Bedenim
Benliğimdi göz koyulan
Hesapları ince inceye
Erirdim
Gökçüle yükselen dumandı

Su Kadar Yakınım Sana

eyy göçükte can veren emekçi
su kadar yakınım sana
sen toprağa ekilen tohum
eyy ekmeği çöpte arayan çocuk, eyy kadın