Ercan Cengiz Şiirleri - Şair Ercan Cengiz

SABAH YILDIZIYLA BİR MERHABA (ANNEME)

bir insandan bir insana varsa sıcacık bir merhaba
ışık hızıyla ulaşır

bekledim durdum göndermek için

Emeğini yoğururdu
Kan tarlasında
Ekmek, su için
Hürriyet için yıkanırdı
Kendi kanıyla
Temizlenirdi.

NEYİNİ SEVİYORUM Kİ SENİN

zaman değişti karma renkler keşfedildi
şimdi uzaydan görüntüleniyor insan
atlar, atlılar öldü ve evler yıkıldı bir bir
yuvaları dağıldı kuşların uçup gittiler

Kirlenmiş okyanus içinde balıktı
Derinliğine bıraktı kendini
Yer vermeksizin tereddüte,
Bir ucundan girdi karanlığın
Meydan okudu, sanki kök söktü
Ve balık bildi kendini.

O bir palamuttu, rengi
Benim gözlerimin rengi gibi
Kahverengi,
Ama mavi içerdi
Damarlarına kadar inen güneşin
Kuşların kanatlarından

HAYAT DEDİĞİN MASAL

- ağaç diktim insan okudum, sevdim suyunu verdim
ne acıdır ki kurtlar beslenir altında -

bir bir astılar seviyi, kuru bir aşka gömdüler

Damarı yara aldığında
Filize durdu,
Kanı suya değdiğinde
Balık oldu.
Kendi hesabıydı,
Gözleri açık hesaplaşırdı

HOŞÇA KAL YARIN

hoşça kal güneş, toprak, su, gökyüzü
demeye zamanın olursa eğer hoş çakal
resmin son karesine sığdırdığın yüzünle
gidiyorsun işte, gidiyorsun sancını yüreğinde saklayıp

Kaplumbağa sabrıyla bir demirci
Yapardı, spariş gelen orağı
Hava karardığında ikindi vaktiydi
Bedenini saran karanlık, sırtından girmişti
Soğurdu bedeni kara bulutun ardında...

SEN İŞÇİ SÖZÜM SANADIR

sen işçi, sen, sözüm sanadır
sen ki kızgın demiri tanıştırdın suyla
suyu harçla, harcı demirle
yüreğinin acısıyla işledin açlığa