Ercan Cengiz Şiirleri - Şair Ercan Cengiz

Sos’cular

tezek türevi sos’cular
nefesleri yetmeyince alfabesini okumaya
sosyalizm adına boğazdan bağlanıp
hamburgere sos oldular

Sri Lanka: Tamiller Ayakta

‘barış masasında’ sinsi sinsi konuşup
‘kurtarılmış bölgelere’ sızdırdılar ajanlarını
arkasından tanklar toplar yerleşti
tam donanımlı savaş uçakları

Karanlığın dehşetidir, çilenin pençesi
Kara bir bulut yapışırdı
Toprağın yüzüne.
Çaresizlikti köylünün elinde
Babasından kalan miras
Açarak ellerini allaha yakarırdı.

Munzur Lalesi

-sen Munzur lalesi / êlin göğe açarken elini
sen niye toprağa bakarsın
niye suya, niye güneşe-

PAŞA İSE PAŞA

paşa asil mi asil babası ağa, anası ev kadını
mahalleli önünde hafiye
amcası mılla, yaveri köle
talebesi kurumuş kabuktur sırada

Kaktüs Çiçeği

-işçinin balyozu değil
kum fırtınası eritirdi kayayı-

kaktüsten önce çölü tanıdı kum fırtınası

Kulübeye Sığmayan Serçe

gölgesi kuru kim kaldı
ikiz ayak üstünde
tahtaları dökülmüş bir kulübe
içinde diz dize vermiş beş peri

Yıldızı Düşmüş Paşa

hani verdiğin sözler vardı
yıldızı düşmüş paşa
üç-beş ‘eşkıya’ya karşı
yolunu bulunca mı unuttun

Yük Senin Boynunda

-öylesine yaşayan insan
izleyerek tüketir ömrünü ve ölür öylesine-

toprağın sesini kim duyar / kim dinler rüzgarı

yoksun;
beden ağır gelir, şu küçücük yüreğe
seninle anlam kazanan dünya
daralır; daraltır göğsümü…
nefes almak zorlaşır….