Erbil Kutlu Şiirleri - Şair Erbil Kutlu

Biber vardır
Tatlı olsada
Ağız yakmasada
Zevk vermez yerken
Biber vardır
Acıdır

toplamayacağım bavulumu...
çünkü ne alsam yanıma, senin bende ki boşluğunu dolduramayacak,
nasıl olsa ne ye baksam sen beliriyorsun gözlerime ya,
bir paket sigara bir çakmak yeter bana...
vadem gelmiş, gidiyorum...
ölmek değil, elini tutamadan, başını yasladığında koklayamadan saçını,

Simdi bir tütsü yaktim.
Kokusu sarsin odami istedim.
Sarsinda, silsin senden kalan son kokulari…

Ne var ki olmadi!

Benim bir derdim var, hey dostlar!
Kendi gibi, ismi güzelim var.
Adı Aysun o güzelin, ama ne çare,
Sunamam o güzele gökteki ayı,
Zira ne zaman görmek istesem, dokunmak istesem ona,
Hasan emmi hep kahvede.

Hani insan acılarını,
Atarmış ya ağlarken göz yaşları ile,
İşte bende attım bugün,
Yağan yağmur ile temizleyerek.
Ne göz yaşım durdu,
Ne de yağmur,

Bölüm -I-


Çocuklukları birlikte geçmişti. Aynı sokağın içinde, ama farklı apartmanlarda oturuyorlardı. Okulları bile aynıydı, fakat sınıfları ayrıydı; yıllarca…

Sokakta oynar iken, hiç çıkarsızdı gülüşleri. Duvarlara yazı yazarken bile, hep sevgi işliyorlar, “Bir Gün Her Şey Sevgiye Mahkûm Olacak, Üzüntüler Bitecek Ve Ağlamayacağız” diyorlardı. Kan kardeş bile olmak saçmaydı onlar için. Senin kanın, benim kanım yoktu aralarında; kahkahalarımız vardı.

Yoksun…

Bir güneş batıyor sema kızıl olmuş
Senin damarlarımda tüm bedenimi dolaştığın kanım gibi kırmızı
Güneş kalmamış havada ama aydınlığı gözlerimde
Seni görüyorum o aydınlıkta

Bir yarim olsun,
Oda esmer olsun.

Esmer yarim olsun,
Kilden çamurdan olsun.

Sonunda ayrıldık işte, ama bir sıkıntı var içimde!

Sevmeyi bilmezdik, öğrenememiştik,
Belki de ondan; sadece sevişmeyi bilirdik,
Yanında güldüren, ağlatan yada tahrik edici sözleri.
Ama bak, kaybolup gidiyor zaman gibi onlarda,

Keşke insanlar gözgöze gelsede,
Okusalar birbirlerinin düşüncelerini;
Keşke insanlar elele versede,
Dinleseler birbirlerinin kalblerini.
Ve anlasalar ki var olmaları,
Birbirleri için ne kadar önemli.