Enes Papağan Şiirleri - Şair Enes Papağan

O gün ne güzel güldün bana.
Kafanı sıraya koyup,
Baktın doyasıya.

Ela gözlerinle,
Meydan okudun aşka.

Kötü şeyler duyuyorum arkandan,
Başka birisimi var?
Çok şey var sandığından,
Bak burada senin için atan bir kalp var.

Beraber olamayız sevdiğim,

Ara beni konuşalım,
Anlatacak çok şeyim var.
Tut ellerimi bırakma beni böyle,
Söyleyecek çok şeyim var.

Ara beni konuşalım,

Yürüyorum yağmurun altında,
Sen yoksun yanımda.
Bu şehir sessiz,
Bu kalp sensiz,
Olmuyor Açelya.
Anlasana.

Ölüm dediğin,
Mezar taşına yazılan iki cümlelik yazı mıdır?
Yoksa toprağın üzerine bırakılan bir demet zambak mıdır?
Hayır ölüm dediğin şey,
Her gün duyulan seslerin son bulması,
Gözlerin kapanması, güneşin batması,

Aşk;
Onunla olduğun yerde bile,
Onsuz olmaktır.

Onsuz olduğun yerde bile,
Onunla olmaktır.

(I)
Kaç zaman geçti seni ilk göreli,
Hala ilk günkü gibi atar yüreğim.
Ellerim gitse de Yazamam sana,
Başkasındadır gönlün bilirim...

Aylar değil yıllar geçsin,
Yine aşkla bakacak sana gözleri.
Çünkü o senin Enesin,
Hiç seni sevmekten vazgeçer mi?

Onun yüzüne istediğini söyleyebilirsin,

Sabah güneşim doğmuyor,
Gitmek istiyorum kalbim izin vermiyor.
Kapı çalıyor hızla koşuyorum,
Açtığımda gelen azrail olmuyor.

Bu gecede gözlerime vurdu özlemim,

Sen tıpkı bir güneş,
Öylesine sıcak öylesine aydınlık.

Sen tıpkı bir yıldız,
Öylesine küçük öylesine güzel.