Aşılmaz dağlar var seninle aramızda,
Çıkılması gereken yokuşlar var,
Girilmesi gereken bataklıklar var birbirimize ulaşmamız için.
Ben varım,
Sen yoksun.
Uykusuz kaldım gecenin bir vakti,
Ayaklarıma soğuk,
Yüreğime bir üşümek geldi.
Anladım ki hasretin düşmüş içime,
Yine özlemişim seni...
Sevda şiirleri yazmayı özledim.
Aşk şarkıları dinliyip yolda seni düşünmeyi,
Aklıma geldiğinde gülmeyi,
Aşkın keyif verdiği zamanları özledim.
Heyecandan uyuyamamayı özledim.
Güzelliğine saatlerce bakarım,
Bir şeyde söyleyemem karşında,
Öylece bakarım.
Söylediğin sözlerde takılıp kalırım,
Yine duraksarım uzaklara dalarım.
Her sabah okula giderken,
Bir papatya görürdüm kapımın önünde.
Yanından geçerken hiç unutmazdım,
Her fırsatta bakardım güzelliğine.
Güneş gibi sarı bulut gibi beyazdı,
Sen ne kadar şanslısın öyle.
Doğarken almışsın bu güzelliği,
Ve yaşıyorsun sen seninle birlikte.
Aynaya her baktığında kendini görüyorsun,
Her konuştuğunda sesini duyuyorsun.
İşte şanslı olduğun yön bu,
Bıraktım kendimi sessizliğe,
Alıştıramadım kalbimi sensizliğe,
Keşke bir kerede sen yaşasan,
Baksan bana öyle donup kalsan,
Hayaller kursan, uyuyamasan,
Bir kerede sen alışamasan bensizliğe...
Zaman geçtikçe tükeniyor umudum,
Bitiyor aşka olan inancım.
Gerçi bir dakikada olsa yanıma gelsen,
Bağlayacaksın beni kendine,
Yeniden başlayacak bu ebedi serüven...
Bir güvercin kondu önüme,
Ona Anlattım derdimi.
Dedim, git penceresinin önüne,
Sana gelmedi mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!