Oysa seni seviyorum dediğinde,
Ne de umutlanmıştım.
Senle deniz kenarında yapacağımız yürüyüşler olacaktı,
Tatlı sohbetler eşliğinde içeceğimiz kahveler...
Yaza yaza yaşarken,
Gider ayak yaşarken,
Dile gelse yaşadıklarım,
Ben hala buradayken.
Biraz daha çaba gerek,
Hayat bazen sana hata yaptırır,
Bir daha hata yapmaman için.
Bazen de birine güvendirir,
Bir daha kimseye güvenmemen için...
Bu aralar bir umut var içimde,
Hani olur ya belki ararsın diye.
Telefonum açık bekliyorum saatlerce,
Bekliyorum neden aramıyorsun dede?
Çiçeklerin balkonda solmuş bekliyor,
Yazdığım onca şiirler sözler,
Yakayım hepsi kül olsun,
Yırtıp atayım gitsin.
Ne anlamı var ki Açelya,
Seninle ben olmadığımızda.
Nefes aldığım her an,
Seni seviyorum.
Böylece nefes almak daha güzel oluyor,
Yaşamak daha bir keyif veriyor.
Acı çektiğim her an,
Sabahın ilk ışıkları,
Aklımda,
Öğlen sıcağı,
Uzağımdasın.
Akşam zamanı,
Seni bir hıçkırık gibi sevmiştim.
Ancak nefes almayı bıraktığımda,
Unutabilirdim seni...
2023'ün soğuk bir eylül sabahı,
Gözlerim bir çift ela göz gördü.
Ellerim kısa bir şiir yazdı,
Cebime attı.
Ve bütün hikaye böyle başladı...
Hiç hissettirmedin sevgini,
Hiç hissedemedim,
Hissettirmeden gittin.
En son bende gittim.
O park bomboş şimdi...
Pencerenin önü bomboş...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!