Emre Doğan Şiirleri - Şair Emre Doğan

Bu bilmem kaçıncı söz,
Kaçıncı sigaranın dumanında boğulan yalvarış,
Sana varmayacak olan ellerimin titreyişi.
Gidiş gelişlerin olmadığı bir vadide akıyor zaman,
Durdurabilmek için yolu arıyorduk,
Önce ben,

Burnumdan çıkan duman yolları,
Beynindeki tünelleri ezip geçecek.
Zor beğendiğin siyah iplerim,
Kalın damarlarını kesip korktuğun renge bürünecek.

Onlardan olamayan, onların dışında,

Bu sana son mektubummuş gibi hislidir.
Merhaba beni sana getiren uzun gri yollar
Ve merhaba hüznümü dağıtan dalgalı saçlarındaki papatya…

O sıcacık günlerin getirip kucağımıza bıraktığı öksüz anılara kim bakacak?
Hangi köşe kabul edecek onları ve sarılacak biz gibi.

Bu sefer çarpılan değil, çarpan çatladı,
İçinden çıkan tüm pislikler gerçeği gösteriyor,
Bana birde yön göstermişti,
Beyazdı ve kefen gibi sonsuzluğu armağan ediyordu.

Bu sefer renkler ve toprak yok,

Bir sisin içinde gözlerini açman işe yaramaz,
Seslerle anladığın kadar ilerleyebilirsin.
Bu öylesine acı ve işe yaramaz bir fısıltıdır ki,
Duymamak, yolu bulmaktan iyidir.

Her şeyi hissedebilir ve anlayabilirsin,

Bu sönmeyen bir ateş,
Her şeyi yaptıracak güçte,
Pişmanlık duyduracak büyüklükte,
Ve suyla kardeş…

Sürükler bedenimi gittiği yere,

Bu yağmurda yapay bir tat var,
Arındırmıyor saflığımdan kopan kirleri ve,
Var olmakla başlayan günahları.

Sokakları durduran bir engel olmalıydı,
Oraya varmama engel olmalıydı,

Bu yollar çok tanıdık,
Hep düştüğümüz
Kaldıranımızın olmadığı eski sokaklar.

Ezbere biliyoruz adımlarımızı,
Nerede bizi terk edecek dostlarımız,

Büyük bir dumanla beraber,
Dağlara çıkıyoruz,
Bak şuradaki tilkilerle yoldaşız,
Aynı suda yüzeceğimiz ördeklerle arkadaşız,
Ağaçların gölgesinde dinleneceğiz,
Ve şu tepeden serçelerle atlıyoruz.

Sıkıldığım kitabın sayfalarını hızlıca çevirirken okudum seni,
Ünlem ve virgüllerini yok saymışım
Satır sonlarına gelen yakarışlarını duyamamışım
Ve benden istediklerini anlamadan bitirmiş, kapatmışım seni.

Limanın banklarına oturmuş seyrediyorum batan güneşin kızıllığını