Sen ki yorgunluk kisvesi giymiş,sahte yürek.
Sen değer bilmeyen nankörlerin şahı.
Sen ki dağıtmaktan haz duyan yağmacı.
Yordunya beni sanada yazıklar olsun...
Şimdi arkana bakmadan sahte duygularınıda al git...
Ben kavgalar insanıyım,
Göğsüm de binlerce isyan demledim,
Küskünlüğüm yüreği kör sağır olanlara,
Uzak dursun benden yalan hayatın yalan insanları.
Oysaki sözde herkes gönüllüydü sevmeye,
Gecelerimin kayıp sözleriydin sen,
Uçuşan ateş böceklerinin ışığıydın sen,
Sevda türkülerimin en yanığı yine sen,
Söyle ne oldu bize yalan mı olduk!
Doğmamış çocukların umuduydu aşkımız,
Canımı adadığım yoldaş saydığım,
Sevgiden başka ne istedim senden söyle,
Ekmek aş istemedim kolum kanadım ol diledim,
Kolumu kanadımı kıran, kör kuyulara atan sevgili.
Kendimi sevmedim seni sevdiğim kadar,
Gözümü kapatıp dinledim, alemi
Dile kement vurup, coşturdum yüreğimi
Önümde umman, arkamda dağım belledim seni
Eli'mi bırakmak hak mıdır söyle.
Kalabalıklarda yalnızlığımın sarhoşluğunu yaşıyorum
Can çekişen umutlar var heybemde
Sen baharıma tomur tomur aç istiyorum
Yâr, imkansızlıklarla sen varsın düşlerimde...
İltica etmekten vazgeçmiş bir yürekten sesleniyorum,
Ruhumun tenhalarında süngüler deliyor bedenimi,
Savaştan korkmuyorumda düşmanım belli değil,
Teslim olmam bundandır.
Ömrümün ziyanlarını hesaplayacak bir işlem yok,
Hazanda hüzünde yüreğe düşer,
Önce insanlar kaybolur
Tüm var oluşlara inat
Eskiyi arar durursunda,hani yeniler nerede.
Demem o ki usta ne koku kaldı nede baharlar.
Yürekler yasta..
Sessiz olun...
Yüreğimin izbelerinde yas var...
Acısı taze mazisi eski kalacak...
Sana söz hüzünlü mavi ,
Seni bir daha kimse üzemeyecek...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!