Elem
Belki hiç bu kadar rengini yitirmemişti hayat
Bakanlar sevgi bulurken gözlerimde
Şimdilerde tebessümü bile bulamadıkları çehremde
Karanlık kuyularda çıkmazlara düşüyorlar
Setr eyle artık zihninde
Üzerimde yılların yorgunluğu
Umuduma kapıldım da geleceğimden oldum
Direnmedim
Direnmenin aslını bilmedim
Israrcılığımla tökezledim
Benim olamayanı benimsedim de ondandır
Ey koca kainat
Saçın sakalın ağarmış
Bu cehennem dediğim tabakaya
İnan ki rahmet yağmurları yağarmış
Hani ne oldu söyler misin
Onca insanlığın kadar arkadaşlığın
Gelin çocuklar bir dünya kuralım
Tüm kötülüklerden uzak
Kirletilmemiş bir dünya
Evren kainatıyla memnun
İnsanlar hakikatın şuurunda
Dava ve gayesinin bilincin de
Gün olur buralardan giderim
İnsanlardan uzak diyara seferim
Deli olmadan veli olunmazmış
İnsan ki yaptığın iyilik yaramazmış
Gün olur yüzüne güler
Derdin olur geçer gider
Neredesin nerelerde
Sensiz bu hayata katlanamıyorum
Ümit nedir,neden ümit edilir...
Artık ümit etmek istemiyorum
Sevinmek nedir? unuttum
O kadar yoruldum ki pes ettim
Seni seviyorum desem de yalan
Seni sevememişim yar
Seni sevmek ki
Dünyaya sırt çevirmek
Çileye acıya zulme aldırmadan
Azimle sabırla gayeye ulşmak
Ey sevgili seni gerçekten seviyormuşum meğer
Seni seviyorum
Varlığım seninle değerli
Sensiz hayatın hiçbir anlamı yok
Açar mısın gönül evimi temizlemeye geldim
Bu geliş sensizliğe set çekiş
Her şey durgun ve sessiz
Hayat dinginliğini yitirmişcesine
Bedenim kimsesiz ve çaresiz
Her anım cendere altında
Yüreğim bileksizlere meydan okurcasına
Depreniyor bir kıvılcım yeter
Seni sevmek isterdim
Yüreğime umudu aşkı serpen yar
Seni sevmek isterdim
İliklerime kadar sevinci kuşatan yar
Seni sevmek isterdim
Korku dehlizlerinden sıyrılarak sevginin en güzeliyle dokunan yar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!