O küçücük bir melekti.
Arsız bir kara ormana düştü yolu.
İnce de değildi zırhı oysa.
Savaşmaktan korktu.
Çünkü doğasında yoktu kötülük.
Bilemedi dik durmayı.
Bazen yürürsün aynı yerde durduğunun farkında olmadan...
Uçtuğunu,
Koştuğunu,
Zamansızca yol aldığını zannedersin.
Oysa;
Olmaktan korktuğun o yerdedir kalbin.
Benim de iki elim ve sizinkiler kadar tüm organlarım.
Ve belki çoğunuzdan daha iyi çalışıyor aklım.
Adım insan sizinkisi gibi.
Doğa, sizi gerekli gördüğü gibi görmüş beni de.
Bunu inkar edemezsiniz toprağa gömerek beni.
Ben bir kadınım.
Önce sol yanımda incecikten başladı.
Bir anda beşik gibi salladı.
Elbette duracak diye beklerken,
Haşin bir felaket vurdu tam 11 ili.
Kıyamet buydu bence.
Birkaç dakika önce sımsıcak olan yuvamız,
Hadi gel küçük düşmanım.
Şimdi de sana yazalım.
Senin olsun bu şiir.
Üzülme düşleyip düşleyip beni.
Büyütme rüyalarında gözlerimi.
Ben senin için bir canavar değilim çoktandır.
Ağır aksak çalmasın ziller.
Hep alkışlansın sahnede güzel kadın.
Bir Tanrıça gibi alımlı ve güçlü.
Naif bir o kadar da ruhuyla.
Onu anlayamamışsa bir güruh
Belki de kavrayamadığından güzelliğini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!