Ben özgür bir kadınım
Sevdiğim özgür
Kedim özgür
Dünyam özgür
Birbirimizi özgür bıraktığımız için
Böylesine sevgi dolu
Hoşçakal Recep bey.
Duydum ki ölmüşsün.
Söylemiştim bu kadar sigara içme diye.
Herkes ölecek derdin fütursuzca.
Kanser olduğunu öğrenince bırakmışsın.
Ama iş işten geçti tabii.
Neşeler hüzündür,seneler asır
Sevgiler nefrettir ruh gurbetinde
Ümitler yokolur,zaman hiç geçmez
Sevda ızdıraptır ruh gurbetinde
Yalnızlık demirbaş,hasret demirbaş
Diyorlar ki bayım beni hiç sevmemişsiniz.
Bir iz,bir koku bırakmamışım sizde.
Gülüyorum bunlara.
Sonra merak ediyorum;
Neydi o size beni herkesten çok özleten?
Neydi ellerimi nazlı güvercinlere benzeten?
Kendimle savaşıyorum bugünlerde
Bir çocuk tutup sarsıyor varlığımı
Ve ben yeniden ayağa kalkıyorum.
Yaşadığım acıyı bitirip arkama atıyorum
Bu hep böyle olmadı mı?
Söylenmeden yalnızlığıma
Kaldırdım eskileri sandığa.
Üzerlerine naftalin döktüm.
Kimi yırtık,kimi lekeli.
Baktım gönlümden düşmüş!
Eski şarkılar gibi bir anda unuttum
Ne varsa kullandığım.
Bu kadın;
Kendisiyle kavga etmeyi bıraktı
Karşısındaki ile kavga etmeyi de bıraktı
Hele hayatla kavgasını tamamen bıraktı
Uzattı barış elini düşmanına
Düşman sandığının kendi aksi olduğunu anladı
Ne çok ağladı yürek çıplak bir kadın gibi.
Ne zırhı vardı ne de gözleri...
El yordamıyla yürüyordu yolunu.
Şimdi ikinci perde açıldı.
Zaten iki perdelik bir oyundu bu.
İlk girişte yüce dağları karşılar gözlerimi.
Yazın yeşil,çoğu zaman karlı.
Bembeyaz bir heybet ufukla karışır gözlerimin önünde
Sanki dansederek sarmaş-dolaş
Uhdesine alıverir beni de...
Sonra hançerledin adınla rakseden dilimi bir hain gibi.
Aşkın savaşlarının mübah olduğunu bile bile.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!