Efe Yildirim Şiirleri - Şair Efe Yildirim

Başaramamanın verdiği başarı içindeyim,
Ne başarmak üzereyim,
Ne de denedim,
Olsun, Önümde yürümek üzere konmuş yollar,
Tırmanmak üzere olan dağlar
var...

Bir de en kötüsü,
İnsanın aklındakine aşık olmasıdır...
Çünkü aklındaki yok olsada,
İnsan aklıyla var olur...
Çünkü en son yok olan şey insanın aklı olur...
Bir bakar ki insan aklıyla yol olur...

bazen düşünüyorum da,
niye sevmedi kimse beni,
bazısının bir bakışı yeterli oldu,
sevmiyorum damgası için,
bazısı zaman ayırdı,
bazısı, bedenini yıllarını verdi

Bir şey var sende,
Bir koku,
bir tebessüm
bir tat…
beni sana getiren…

aracı her kim ki
kim ki konuşur benimle,
bilirim zülfü hakkaniyet onun aracı,
oysa yoktur zarif sevdanın yürekte aracı,

bazen diyorum da
ya ben sıkıcıysam,
ya benden sıkılırsan
korkuyorum
söylemeye, paylaşmaya korkuyorum
korkan olmaktan korkuyorum…

Çok istedim,
Çok istemiştim,
Sokulup koynuna bir ömürlük sevmek..


Cüret etmek istedim

Sen benden ne kadar kaçtıkça,
Ben o kadar sevicem,
Çünkü düştüm bir kere o çukura,
En güzel karara,
Ben bundan sonra tüm şiirlerimde adını geçircem,
Fark etmeni beklemicem

hatırla sevgili,
desem bir ahıt yapmış mı olurum nostaljik şarkıya,
her şey yapılmış,
her şeyin tadına bakılmış,
herkes aşık olmuş bir kere bu devirde,
bir heyecan söylersin aşkını sevdiğine,

aşk tesadüfleri sever,
çiçekler açmayı,
gül, gülünü vermeyi,
toprak meyve vermeyi,
rüzgar fırtınaları,
insanlar ağlamayı sever,