Efe Yildirim Şiirleri - Şair Efe Yildirim

İMZA

Epey üzüldüm küçüklüğümde,
Benim niye şaşalı bir imzam yok diye,
Oysa, ancak fark ettim….
Ne önemi var ki yazdıklarımın,
Altına imzamı bırakmamın

İnsanoğlu nankör,
Sevdiğini bildiği zaman karşısındakinin vazgeçebiliyor aniden.
Emin olduktan sonra kaybetmiceğinden

Onca yaşanmışlıktan sonra,
karanlıkta kaldıktan sonra..
Suiniyetli insanlarla yaşantını adeta boks ringine taşıdıktan sonra..
Anneni hatırlasan da
söyledikleri onca balonken elindeki,
gökyüzünün yolunu tuttular.

Onca yaşanmışlıktan sonra,
karanlıkta kaldıktan sonra..
Suiniyetli insanlarla yaşantını adeta boks ringine taşıdıktan sonra..
Anneni hatırlasan da
söyledikleri onca balonken elindeki,
gökyüzünün yolunu tuttular.

SABRET SEVDALIM
Boş vermek lazım bazen
Sadece boş vermek
Dönüp arkanı gitmek
Her şeyden vazgeçmek
Sadece gezmek lazım bazen;

Hiç aklıma gelmezdi..
kendi
kendimi öldüreceğim..
hiç aklıma gelmezdi.
susmamam gerektiğinde susup,
başımı öne eğiceğim..

derin bir sessizlik içindeyim,
ne yansımam var denizin üstünden…
ne de geceleri susmak bilmeyen sesim
ve sonrasında soluk soluğa nefesim,
dinledikçe kendimi duyabildiğimi sandıkça kendimi,
kaldırır bir başıma…

Bir kasadır kalp aslında
Koyar insan biriktirdiklerini
Sevdiklerini
Kişiliğini
Ansızın bir kasa çalınabildiği gibi

şimdi sen benden kaçmıyosun,
(hani kaçıyordun ya...)
ben kaçıyorum..
çünkü korkuyorum hayallerimin yok olmasından...
mavi gözlerinden sarı saçlarından uzaklaşmaktan...
böyle var oluyorum,

Neyi yanlış yaptık,
Kışları yazı mı bekledik?
Bre, Suç mu?
Neyi yanlış yaptık,
Gelmez ki yaz hiç kıştan sonra,
Bu ne biçim memleket,