Soylu bir yel eser omuzlarımda
Şimşekler çakar sevda koylarımda
Kurur bütün tiryaki menekşeleri
Adınsız başladığım bir gün ışığında
Hala ilk gün gibi ihtiraslı bende aşkın
Gökyüzünde yıldızlar parıldarken
Kalbimde umutlar biriktiriyorum
Biliyorum o vakit geldi mi buluşacağız
Gözlerimde umut ışığı yanarken
Sevgi çiçekleri açıyor yüreğimde
İnsan umutsuzluğa aşık olur mu?
Belki de umutsuzluğun gölgesinde yatan,
Umuda aşık olur, her karanlıkta bir umut arar,
Umutsuzlukla dans eder, umudu bulmak için karanlıkta.
Ve doğar mı umut bir sabah, gün ışığında?
Köhne barınaklar da içiyorum gönül şerbetini
Sen orada öylece duruyorsun tepkisiz
Yavrusunu kaybetmiş bir ceylan gibi çaresiz
Özlemle dolan bir gemidir yüreğim sessiz
Nur-ı ayn gözlerin aydan parlak
Tuhaf bir sıkıntı da, per perişan günlerim;
Saatli marif takviminde kapanıyor gözlerim.
Nice yıllar boyu sürecek bende özlemin,
Gönlümün ortasını sarıya boyamanı özledim.
Açık yaralarımı kapatır mı şimdi zaman?
Yahut bir gün gelirsen eğer
Kurumuş bir gönül göreceksin
Benden arda kalan, içinde sen olan
Teni yavaş yavaş sararan
Şafak vakti çıkacağım Gökkubbeye
Gözlerine yitip giden bir zaman bıraktım
Ellerimle umutlarımı tek tek söküp attım
Semaya serdim o pürmelâl bakışlarını
Yıldızlardan topladım o incecik saçlarını
Yakamda biriktirdim hasretin tomurcuklarını
Adını yıldızlara kazıdım, sökülüp düşmesin diye,
Geceler bana zindan, göğün rengi hep matem.
Sen ki onca gül arasından, bana biçilen bir sadem,
Ellerimden tutsana, hayattaki tek çarem.
Yolun sonu göründü, sen benim için ölümdün,
Baktıkça sana gönlümde ki ışık belli olur
Bir of desem denizler deryalar kudurur
Ruhuma sarılığının bir damlası sokulur
Zamanla sesin kulaklarımdan yok olur
İstesen sesin bin fersahtan duyulur
Sesini boğazımda saklıyorum yutkunamıyorum
Özlem dolu gözlerimde seni arıyorum
Kalbimde bir yangın, söndüremiyorum
Varlığını yüreğimden atamıyorum
Rüyama gireceksin diye uyku girmiyor gözlerime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!