Artık mutlu değilim.
O yüzden
Bana şiirler okuyabilirsin.
Bu hikayenin sonunda
Kırık bir kalp,
Birazda yalnızlık,
Hadi sarıl bana.
Şiir olalım.
Şair neye uğradığını şaşırsın.
İnfilak etsin duygularım.
Artık mutlu değilim.
Götür beni bu şiirsiz ülkeden,
Bu vefasız şehirden...
Uzağa en uzağa,
Kötülüklerin olmadığı bir çağa,
Götür beni.
Sonra bir limon ağacı bulsam.
Gölgesinde otursam.
Şiirler yazsam.
Şiirler okusam.
Sonra bir limon ağacı olsam.
Sen bir şehir olsan,
Mardin mesela...
Bende garip bir şair,
Sen ki daha yazılmamış,
Sen ki en güzel şiir...
Bir gün geleceksin.
Biliyorum.
Saracaksın kanayan yerlerimi.
Korkmadan soyunacağım bu aşka.
Aynı duyguların enkazı altında kalmaya razıyım.
Seninle mutluluğa gebe,
Güzelliğini kıskanır bütün kelimeler
Bu dil yalnız senin adını heceler
Sayıklıyor korkularım kurşun gibi geceler
Ne fayda ne fayda sevmişim seni
Yoktur eşin ilmek ilmek işlemişim
Gözyaşlarım geceyi yırtarak,
Zamanı, en derin uykusundan uyandırıyordu.
Ölüme davetiye çıkarıyordu duygularım,
Ve bitmeyen siyatik ağrılarım...
Küstüm.
Bir çocuk gibi küstüm.
Şu sıralar...
Biraz sana,
Çokça bana,
Hiç olmayacak olan bize.
Sonra,
Al göğsünde sakla.
Öp beni,
Beni büyüt.
Bütün sanrılardan, sancılardan, acılardan...
Uzak tut.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!