Geldiğinde gitme vakti korkma birgün çekip gideceğim
Saklı kalan tüm düşlerimi elbet birgün gömeceğim
Çaresizlik ölüm gibi asılmış olsada yakama şimdi
Kuytularda içimde sakladığım seninle ömrümü bir gün sensizlikle bitirecegim
Beni bilirsin işte geçmedi sevdan ben hep senle hep seninle
Bir dolu delilik akıyor dizginlenemez oldu şimdi içimde
Önümden boylu boyunca geçiyordu kırgınlıklarım
Aldatanlarım mı daha çoktu aldandıklarım mı bilemedim
Her gülen yüzü dost sanmakla geçirmisim yıllarımı
Acı veriyordu haliyle inanarak sevmek istediklerim
Bir yığın enkaza bir yığın küskünlüklere sahipti kalbim
Tahmin bile edemezsin nasıl bir acıyla yaşadığımı
Sırtımdaki sevdanın yükünden bile bir habersin
Tek başıma seviyor tek başıma taşıyorum bu aşkı ben
Nereye kadar gider nerede pes eder bilemem ki
Sakladığım sesindi biraz birazda nefesin
Ahh be kızım bilmez misin elleri de dilleri de kirli bu dünyanın
Bimez misin ki çalıp giderler düşlerini böyle
Sonra bir bakarsın varolan tüm inançların kırık dökük yerler de
Ne zaman keseceksin insandan yana umudunu sahi
Aslolan sevgi oysaki insanın yüreğinde gizli sen yüreğine yönel yalnızca
Ansızın uyanırsan gecenin bir vaktinde, seni andığımı anımsa
Üşümeye başlarsa kalbin buz tutarcasına, kalbimi hisset yanıbaşında
Kırarlarsa umutlarını birer birer, gülümsemelerimizi hatırla
Kara kışa teslim etme sen sevgini güneş açsın kalbinde, yazı hatırla
Boğulmasına izin verme ruhunu bir ses versen yeter sonuçta
Bir amacı olmalı insanın yaşamak için
Bir çift göz olmalı bakabileceği
Aşık çehresi gülen bir yüz olmalı karşısında
Mutlu olmalı onunla her daim
Bir savaşı olmalı insanın kötülükleri yıkan savaşı
Ben bende bile değilim artık, halden anla
Hergün kan ağlarken yüreğim böylesine
Asmadan kendimi sözcüklere nasıl ederim
Bir virane bir enkaz ki pas tutmuşum şimdilerde
Öyle sinsi öyle acıtarak geliyor ki üstelik geceler
Bir dünya olmuş dertlerim saçılmaya dökülmeye meyleder
Alışamadı kalbim uzaklarda kalmaya
Yokluğuna dayanamıyor aslında
Seni hiç özlememiş gibi dursamda
Nasıl özlediğimi bir ben bilirim
Kalplerimiz birdi hislerimiz bir
Omuzlarımdan taşar oldu artık acılar
Kendimi attığım her sokakta önüme düşüyordu anılar
Üstüm de aşınmış paltom titriyordu yağmurlar
Bir garip sevda ki bu ne anlatmak mümkün ne de anlaşılmak
Gecem de karanlıktı bende gündüzüm de
Bir yansımama rastlıyordum aynada
Suratı mahkeme duvarı gibi beş karış olan
Parçalara bölünen kalp sızıntı veriyor şimdilerde yine
Elimde kalan tek şey ise ufacıkta olsa bir küçük inanç
Soğuk terler boşanıyordu ruhumdan kaçmak isterken uzaklara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!