Gözümün önünde hayalin
Sesin kulaklarımda çınlıyor hala
Kalbim seni unutmayı başaramadı daha
Sen beni unutsanda ben seni unutmam
Işıltısını saklama gözlerinin
Ruhuma ilk baktığın gibi bak
Yozlaştırma kullandırma yıpratma eskimesin
Düşüncelerin hep taze hep önyargısız kalsın
Titremeye devam etsin yüreğin ilk günkü buluşmamızdaki gibi
Gözlerini kaçırma benden,bense gözlerine bakmaya cesaret bile edemezken
Seni ruhumun her bir yanında taşımaktan yoruldum
Öyle ki esen bir rüzgarla dâhi savrulup gideceğim neredeyse
Karaya vurmuş çürümeye pas tutmuş bir gemi enkazı gibiyim
O denli dayanıksız o denli mecali kalmadı yüreğimin
Seni kafamın içinde her yere götürmekten yoruldum
Seni beklemek diyorum, en güzel şey olsa gerek
Seni sevmek diyorum, kalbimin bir yanini teslim etmek
Adi konmamis sevginin en sakin halini yasayandik biz
Ikimizde iyi bilirdik gönülden kuruldumu bağ kopmaz bir daha
Zordur ayriliklar yıkar adamı yakarda bazen
Soylermisin gun icinde kac kere dusuyorum aklina ben
Seni düşününce
Sıcak bir gülümseme oluşuyordu yüzümde
Kalbimde baharlar açıyordu sanki
Çiçekler kök salıyordu ruhuma bir yerde
Halimi bir gören olsa kafası eminim güzel der geçer
Bilmezler ki sen düşlerimin en güzel rengiydin aslında
Bu kadar yakınken kalbime nasıl o kadar uzağında olabiliyorsun
Günler geceler koştururken geçip gidiyorken önümüzden
Bu kadar uzun ayrılıklar yakışıyormu bize hiç
Hüzünler hapsetmişken ruhumu karanlığa
Hangi mutluluk çevirebilir di beni şimdi bahara
Yaşamın ötesine henüz geçememişken ruhum
Görünürde herkes vardı bende
Kimi çevremde kimi derdimde
Ağır ağır geçiyordum yokluğundan öteye
Herkes burda sen yoksun hani varlığın nerede
Daha ne kadar taşırım bilmem bu acıyı kalbimde
Çıkmalı insan sıyrılmalı bencil ve dar kalıplarından
Sevmeyi denemeli hayatında en azından bir kere
Hazırlamalı gerekirse kendini acıya derde kedere
Bulmuşken kaybetmemeli kırmamalı seven bir yüreği
Mücadelesi öfkesi hüznü en başta kendisine olmalı
Oysaki eskiden bir başka bakardı gözlerin
Sözlerin yankılanır dı kalbimin kıyıların da
Şimdi sanki kin yüklenmis öfkeyle dolmuş gibi
Gücenmiş mi gücenmiş karanlıkta kalmış kalbin
Kaybediyor yönünü cümlelerim çoğu zaman
-Söyle-
Küçük körpe dünyama bir umuttun sen
Bahar gibi gelir çiçekleri açtırırdın kalbimde
Bir sevgi çemberinde hapsolurdu o zaman yüreğim
Ne kizmalarim mumkun olurdu sana nede serzenislerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!