Ne bir kış'ta nede kar'da
Ne bahar'da nede yaz'da
Unutulmuş limanlar da
Çıkma karşıma
Ben kavrulurum yine kendi yağımda
Bir yerden bir yerlere gitmelerim sürüyordu yine
Hiç bitmiyordu içimdeki o arsız yolculuklar
Yabancısı olduğum dünyalarda gezinmelerimden ibaretti sanki yaşam
Yolu olmayan göçebe bir hayattı benimkisi
Boşluk büyüktü içimde ölüme hasretti nefes alışlarım
Artık anlıyor gibiyim
Değmiyor sevmelerime sanırım
Akşamın bir saatinde aklıma geliyor bir bir hayal kırıklıklarım
Bir arpa boyu yol almazmı insan diyorum kendime kızarcasına
Bende o yolu alamayanlardanım işte
Sakat bir ruhun gölgesine sığınıyorum her bir vakit
Perdeler inmiş sanki gözlere
Yürekler sus pus kara bir kutu gibi
İçinde kederden hüzne kadar
Dolu mu dolu olmuş acılar
Kulaklar sağır yürekler nankör
-Etrafımda bir çok sahte surat var-
Çok ağladığım oldu gidenlerin ardından
Kendime yönelemediğimi farkettim o anda
Hislerim umursanmıyormuş aslında
Ortasındayım şimdi terk edilmişligin ve hiçliğin
Ben ki vefasızlığın hüküm sürdüğü bir cehennemdeyim
Bir köşede ölsem bile umrunda olmaz kimselerin
Ben bu dünya insanının vicdansızlığında kilitliyim
Bir ölüm mahkumunun son arzusu gibi
Ey sen kalbimin durmadan kanayan yarası
Ne merhem olmasını bildin acılarıma
Ne de kelam olmasını bildin
Susarak intihar eden sessiz çığlıklarıma
Yeri yurdu belliydi oysaki yüreğimin
Sen istedigin kadar git benden
Ben gidemedikten sonra senden
Sen istediğin kadar el çek benden
Ben çekemedikten sonra senden
Yalnızlığın pençesindeyim şuan
Ne ruhum benimle nede aklım yerinde
Sadece seni düşlemekle meşgulum
Kalbe söz geçmez bilirsin
Benden için, varsın yazdı yazdı öldü desinler
Olsun yazarak can vermekte güzel
Ne aşka attı kendini ne telaşa kattı kalbini
Sevemedi belki ama kalbi vardı desinler
Mutluluktu istediği oysaki hayattan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!